Verder naar het Noorden via Malmo en Anholt naar Skagen

Zondag 11 juli ’21; Hals – Skagen

 45 Mijl voor de boeg. De windrichting is WZW en de belofte is ruim 10 knopen. Daar doen we het voor. Het wordt een wisselvallige dag qua windsnelheid. De vaargeul bij Hal naar buiten en toen naar het noorden. Na een uurtje de gennaker omhoog met 15 knopen wind. Met 7 knopen de goede kant op. Maar na 2 uur werd de wind minder en zakte in tot 6 knopen. Op gennaker én de motor erbij, dat werkt niet, dus maar op de genua en grootzeil motorsailen.

Nog zo’n 30 mijl tot Skagen: motor aan, dan weer uit en zeilen. Alle varianten hebben we gehad.

Voor de kust liggen 18 zeeschepen voor anker. Malaise ook in de zeescheepvaart. Ook nog een Italiaans cruiseschip, de ‘Aida-diva’. Ook zoiets heeft onderhoud nodig en het roesten van zo’n schip gaat vanzelf. Nu nog prachtig wit, maar hoe lang nog?

We slalommen tussen deze reuzen door.

De haven van Skagen. Twee opties: De verenigingshaven aan BB en de passantenhaven in het centrum. De laatste heeft geen moorings, maar ankeren met z’n allen en dan kop of kont naar de steiger. Daar zijn wij niet zulke liefhebbers van, dus de verenigingshaven. Helemaal achterin zwaaide een vriendelijke Duitser: hier nog een plekje. Perfect en tegen de kade aan en naast de zwaaiende Duitser, die een Breehorn 41 blijkt te hebben. Breehorn, ontwerp Dick Koopmans, Lelystad en gebouwd in Friesland in Woudsend. Dus weer genoeg te bespreken. Hun zoons kwamen ’s avonds nog een heerlijk gerookt visje brengen.

In Skagen liggen hele grote vissersschepen, die hier worden gebouwd en onderhouden. Een nieuwe kotter de ‘Ruth’ ligt aan de kade. Wat een gigantische vissersboot. Lang 88 m. Zo’n joekel heb ik nog nooit gezien, maar op internet lees ik dat een vissersboot uit Katwijk 145 m lang is……

Vrijdag 9 juli ’21; Anholt – Hals

 Om 06:00 vertrokken. Begint een beetje onze standaard vertrektijd te worden. Heeft ook het voordeel dat je dan vroeg in de volgende haven aankomt, dus een plekje!

Bestemming: Hals. Ons uiteindelijke doel is Oslo, maar of we dat gaan halen? Corona én we hebben nog niemand gesproken die enthousiast is over varen in het Oslofjord. Maar dat maakt het voor ons wél heel bijzonder.

Hals ligt aan de oostzijde van het Limfjord. Dit is een 90 mijl lange verbinding tussen het Kattegat (Hals) en de Noordzee (Thyboron). In 2018 voeren we met de ‘bluePassion’ hier door op de terugweg van onze zeiltocht naar Noorwegen.

De beloofde wind kwam weer eens niet opdagen. Dus 38 mijl op de motor. De ‘bluePassion’ begint meer een motorboot te worden…. In de haven van Hals maar meteen SB uit. 79 Liter diesel getankt en dat komt neer op 1,8 liter diesel/uur. Dat is niet verkeerd!

In Hals vonden we een plaatsje in het eerste havenkommetje aan BB. Intussen kregen we via de marifoon een ‘galewarning’ door met windkracht 7 voor de volgende dag. Het was op dat moment nog windstil, maar dat kan snel veranderen. Onze meteorologe Joke zag dit echter niet op de weerkaarten. Niet op de Bracknell, Windy, Noorse meteo, windfinder. Oké, de barometer daalde wel stevig en veel regen voorspeld. Maar goed, hier liggen we perfect in een mooi hoekje en ’s avonds heerlijk op het terras van het restaurant aan de haven gegeten. We kregen wel een beetje veel op ons bordje. Zelfs de heerlijke garnalen kregen we allebei niet op……..

’s Morgens, wij tegen elkaar: “Hoor jij die storm al?” Neen, alleen maar regen…… Dan draaien we ons maar weer even om. Na een paar fikse regenbuien werd het droog en brak de zon door. ’s Middags ook nog een paar buitjes, maar op het terras aan de haven: Joke een Aperol Spritz en Rob een pilsje.

Dinsdag 6 juli ’21; Hornbaek – Anholt

Anholt is vandaag onze bestemming. Een klein Deens eilandje midden in het Kattegat tussen Zweden en Denemarken in. Blijkbaar zeer populair. Zee, duinen, bossen en blijkbaar ook nog veel gezelligheid. We zullen zien. Voor de zekerheid maar vroeg vertrokken; 06:00 uur.

Neen, niet weer een dag alleen maar op de motor……. Gelukkig om 08:00 uur de zeilen omhoog en de genua uitgeboomd. Dat is weer eens ouderwets zeilen. Om 12.20 toch maar 2 rifjes in het grootzeil. Dikke 20 knopen wind.

Om 14:45 uur in de haven van Anholt. Druk? Ja! We hadden meteen het Vlieland-gevoel. 2 Havenmeesters in rubberboten, die het aanmeren coördineren. Geeft u de lijn maar even aan, dan doe ik hem door de mooring. En met de rubberboot meteen een duwtje de goede kant op. De haven is blijkbaar nooit ‘vol’. Er wordt altijd wel een plekje gevonden. ’s Avonds kwam er nog een carbon-zeilbak van een voet of 70 naar binnen. Kreeg ook nog een plekje.

Naast ons kwam een heel gezellig Belgisch stel. Woonachtig in Denemarken. Hij baggeraar voor Jan de Nul en zij leert huisartsen fatsoenlijk communiceren met hun patiënten. Erg gezellig en leerzaam.

Het eiland Anholt. Ongeveer ½ Vlieland qua oppervlak en 160 inwoners. Vervoer: elektrische golfkarretjes en een paar essentiële auto’s. Een pont dagelijks naar Denemarken en een vliegveld(je). Op dat vliegveld staan een paar vliegtuigjes. Daar loop je gewoon omheen, nix geen hekken of bordjes verboden toegang. We begrepen al snel, waarom het zo’n populair eiland is. De jachthaven grenst aan een prachtig strand. Verder bossen, restaurantjes op de kade, winkeltje, goede voorzieningen én wij hebben stalend weer als bonus.

Woensdag 7 juli. De jachthaven begon rood te kleuren. EK-voetbal: Engeland – Denemarken. Om exact 09:00 uur werden alle Deense(scheeps)toeters al getest. Na de eerste goal voor DK ontplofte de haven. Helaas voor de Denen, daarna werd het erg stil. Met 2-1 lagen ze eruit. De vlaggen konden opgeborgen worden.

Prachtig gefietst en gewandeld over dit schitterende eiland. De NO-punt is niet toegankelijk, natuurgebied, inclusief een strook zee er omheen. In 1977 is dit eiland al Werelderfgoed geworden. Toen al! Ik durf te stellen: een pareltje in het Kattegat.

In Scandinavië staan overal picknicktafels en hier ook in de haven. Daar wordt heel veel gebruik van gemaakt. Ook nog een gigantische gas-BBQ, waar een ½ koe bijna op past. Wij ook meedoen. Doos wijn mee, spiesjes, worstjes en salade. Heel erg gezellig. Je kletst daar met een ieder. Zo lekker dat de voertaal Engels is. En zelfs mijn steenkolenengels verstaan ze. “Hier, proef ff een gegrilde scampi van ons”. Heerlijk én zo gezellig!

Maar …..navigare necesse est……….. Er moet gevaren worden. De weersvoorspelling was ’s morgens wind en ‘s middags niet, dus alweer vroeg vertrekken.

Maandag 5 juli ’21; Malmö – Hornbaek

Om 7:45 uur gooien we de trossen los. We hopen vandaag op een beetje wind. Buiten de haven, grootzeil omhoog en de gennaker. Helaas, 1,5 uur later…….. nog maar 3 knopen snelheid. Gennaker naar beneden en met de genua maar motorsailen. Zo gaan we tenminste weer 6 knopen vooruit.

De Sont op zijn smalst. Aan SB Helsingor en aan BB Helsingborg. Nog best veel veerboten varen nog heen en weer. Voordat de Sontbrug bij Malmö gereed was, was dit  dé verbinding tussen Zweden en Denemarken. We varen om kasteel Kronborg heen en blijven de kust volgen. Aan SB donkere wolken. Onweer? We horen al wat gerommel. Zeilen naar beneden en de motor een beetje harder laten lopen. De eerste de beste haven maar in. Aanleggen in een donderbui, daar hebben we geen zin in.

Hornbaek. Prima haven, maar het begint drukker te worden. Zijn we niet meer gewend. Vijf weken lang hadden we de vrije plaatsen voor het uitzoeken, maar ook hier zijn de vakanties duidelijk begonnen. Vooruit aanleggen. De achterlijnen aan een mooring-boei. Perfect systeem. De donkere onweerswolken verdwenen weer. Visje op de kade gegeten.

’s Nachts rumoer op één van schepen in de buurt. Dat is wél een voordeel van hardhorend te zijn. Rob hoort niets. Alleen Joke had er last van!

Vrijdag 2 juli ’21; Ystad – Malmö

 Na een regenachtige dag in Ystad gebleven te zijn, vertrokken we naar Malmö. Helaas weer weinig wind. De jachthaven in Ystad liep leeg. Bijna alles ging naar het oosten, wij naar het westen! Op de genua en de motor liepen we zo’n 5,5 knopen over de grond. Bewolkt en af en toe een brandend zonnetje.

Niet helemaal duidelijk of we door het Falsterbo-kanaal kunnen. Op onze route scheelt ons dit zo’n 9 mijl motoren…. Het alternatief is om het schiereiland Falsterbo heen. Over dit kanaal kregen we wat tegenstijdige berichten. Hoe vaak draait de brug? Elk uur, of elke 2 uur? Bij de ingang van het kanaal stond een bord, alle even uren.

In 1939 besloot Zweden om dit kanaal te bouwen, omdat de Duitsers volop mijnen aan het leggen waren om het schiereiland heen.

Het kanaal is maar één mijl lang, met halverwege een set keersluizen. Door grote peilverschillen tgv op- en afwaaiing kunnen hier grote stromingen ontstaan. Dus als je met storm door dit kanaal wilt, loop je het risico dat het kanaal gestremd is.

We voeren hier zonder problemen doorheen en moesten een kwartiertje wachten, totdat de dubbele klapbrug open ging.

Toen naar de ‘Bridge’ zoals we deze brug tegenwoordig noemen naar de gelijknamige serie. De brug die Denemarken met Zweden verbindt. 1 Juli 2000 geopend. Totale lengte van de brug is 9 km met als grootste overspanning 490m. tunnel 7 km. 2 miljard euro. Doorvaarthoogte 40m, dus dat moet lukken voor ons. Joke liep bij de opening een ½ marathon over de brug en ik had daar een stagiaire werken bij een Nederlandse aannemer. Die herinneringen haalden we op, toen we onder de brug door zeilden.

Malmö. Welke jachthaven? Even contact opgenomen met het ‘Expertisecentrum Lelystad’; dhr R. Vleut. Zijn advies: de meest noordelijk haven de ‘Dockan Marina’. Een soort IJburg met een prachtige jachthaven tussen een hele nieuwe woonwijk met fraaie appartementsgebouwen, tegen het oude centrum aan.

Malmö. We werden positief verrast door deze stad. Een evenwichtige combi van oude gerestaureerde gebouwen en nieuwbouw. Een gezellige stad met heel weinig verkeer. Hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen is voor mij onduidelijk. Ook de doorgaande wegen om het centrum heen, nauwelijks verkeer. De oversteekplaatsen geven je als voetganger bijna meteen ‘groen licht’. We hebben gevraagd. Ach, alleen als we buiten de stad moeten zijn, nemen we de auto. Mij niet duidelijk, maar zo weinig verkeer geeft je een heel ontspannen sfeer in de stad.

Nabij de jachthaven staat een beroemd markant gebouw: ‘Turning  Torso’ uit 2005. Een wolkenkrabber met 54 verdiepingen, 190m hoog. Kantoren, appartementen en een conferentiecentrum. Na elke 5 verdiepingen is dit blokje om zijn verticale as gedraaid en uiteindelijk is de bovenste verdieping 90 graden gedraaid t.o.v. de begane grond. Heel bijzonder. Bij de bouw de hoogste torenflat van Scandinavië.

Malmö: Hier komen we nog eens terug!

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *