Maandag 16 juli ’18 ; Flekkefjord – Mandal
’s Morgens eerst nog een mooie wandeling gemaakt door Flekkefjord. Mooi al die oude houten huizen. En een nieuwe aluminium rollator, stond gisteren ook al naast de voordeur en nu nog. Niets met een ketting aan een regenpijp of zoiets…. Dat kan hier blijkbaar!
De wind. Flekkefjord ligt toch een heel stuk landinwaarts. Daar is nog wel wind, maar helaas pal tegen. Dus op de motor naar de zee toe. Maar op zee viel de wind helemaal weg en er kwam een serieuze mist opzetten. Zonder herkenningspunten moeilijk te schatten, maar we dachten een zicht van maximaal 50 meter.
Dan kom ik toch op mijn stokpaardje. AIS. Automatic Identification System. Een systeem, waarmee je een ander ‘schip’ ziet op je beeldscherm, met de grootte van het schip, snelheid en nog veel meer. In dikke mist, is dat best prettig als je zo’n schip al op km’s afstand op je beeldscherm ziet aankomen. Oké met radar gaat dat ook prima, maar de kosten: radar een paar duizend Euro en AIS: ik meen 300 Euri’s.
We kwamen nogal wat Noorse plezierboten tegen zonder AIS. Dan zie je door de mist ineens een zeiljacht opdoemen…… Heeft dat schip mij al eerder gezien? Misschien wel, of niet? Natuurlijk, op zijn smartphone kan een ieder mij zien, maar omgekeerd niet.
Er kwam ons een zo goed als nieuwe Beneteau, zonder radar, ongeveer 50 voet tegen. Ook op de motor. Kwam, zonder AIS, opeens uit de mist tevoorschijn….. Een schip die bij ons zo’n 5 of 6 ton kost. En dan bezuinigen op een AIS apparaatje van € 300…….? En dan die snelle motorkruisers, die zonder radar, met 25 knopen door de mist komen aanblazen. Hebben die mij gezien, met mijn AIS? Die 50 voeter zonder AIS beslist niet! En bij een zicht van 50 m doe je niet veel bij zulke snelheden….
Oké, ik ben het weer ff kwijt…… En inderdaad, het gaat bijna altijd goed. Ook nu weer….
Het laatste stukje trok de mist op en voeren we door een prachtige scherenkust. Wat een natuurschoon, met een staalblauwe lucht boven ons. Zo voeren we Mandal binnen. Alle havengidsen op een rij gelegd. Blijkbaar zijn er heel veel steigers aan de kade bijgebouwd en een nieuwe brug naar het museum naar de overkant. Gelukkig waren er nog een paar plekjes, dus mooi, direct aan de kade.
’s Avonds heerlijk zalm gegeten in een restaurant.
Zondag 15 juli ’18 ; Egersund – Flekkefjord
Ook Joost vertrok met zijn ‘Sunday……….enz’ op zijn elektrische buitenboordmotor. Wij met de diesel er achteraan. Er werd 12 knopen wind voorspeld, maar helaas. Eigenlijk geen barst wind en die 3 knoopjes dan ook nog van achteren. Dus elk uur weer 1,7 liter diesel verstookt…. Ook werd het nog mistig, dus een klein wereldje. Op de AIS-transponder vertrouwen we. Andere schepen kunnen ons zien en omgekeerd. Ook de radar aangezet, maar tot onze schande……. We weten eigenlijk nog steeds niet goed hoe deze precies werkt, ondanks onze uitgebreide instructie van Peter. Maar inderdaad, dat is alweer even geleden. Moeten we toch weer eens oppakken!
Onder de kust klaarde het op. Mooie tocht naar binnen naar Flekkefjord. Aangemeerd in het kanaaltje naar de brug in Flekkefjord zelf. De eerste nacht gratis! Dat komt goed uit, we blijven maar één nacht.
Flekkefjord heeft zo’n 9.000 inwoners. In het oude deel bijna allemaal oude houten huizen. Heel veel bloemen; prachtig! Als je op zondagavond om 09:00 uur door Flekkefjord loopt, zie je echt helemaal niemand. Zo’n houten stadje, als daar brand uitbreekt? Bij de oude panden in Bergen zagen we aan de buitenzijde een sprinklerinstallatie….
Donderdag 12 juli ’18 ; Utsira – Egersund
We hadden toch een beetje ‘haast’. Na vandaag werd er twee dagen storm voorspeld en nog twee dagen op dit eiland te liggen? Neen! Naar Egersund is het 75 mijl en de wind zou tegen de avond toenemen. Dus vroeg vertrekken. Om ½ 6 ging de wekker, douchen, ontbijten, gribfiles downloaden, warme kleding aan (mist), koffie en gaan.
De smalle doorgang naar zee op de motor en op zee de zeilen omhoog. Met 14 knopen ging dat prima. Rob stelde zelfs voor om de genua maar te hijsen, maar dat voorstel haalde het niet……. Oké, toen ging Rob maar ff slapen. Na een uurtje woei het al 25 met uitschieters naar 29 knopen. We liepen tegen de 10 knopen. Houden we de boel zo heel? We moesten met de hand sturen, om ons schip goed op koers te houden. De genua maar ingerold. Dat liep een stuk rustiger en toch nog zo’n 7 knopen.
De wind nam verder toe tot 33 knopen. Dus maar meteen 2 rifjes gestoken. Dat scheelde ook weer behoorlijk. De windgolven namen in hoogte behoorlijk toe. Hoe hoog waren die golven eigenlijk? Moeilijk in te schatten. En achteraf in de kroeg met een pilsje in de hand…. Helemaal niet meer. Mijn schatting maak ik als volgt: Zittend op de kuipbank (hoge kant) is mijn ooghoogte 2 meter boven de zeespiegel. Daar komt nog wat helling bij. Als de golftoppen boven de horizon uitkomen, dan is de golfhoogte tenminste 2 meter. Vandaag kwamen de golven zeker boven de horizon uit en de brekers daar nog bovenop. Dus hoge golven.
We overwogen nog even om Stavanger maar binnen te lopen, maar dit voorstel werd met algemene stemmen verworpen. We zijn toch geen mietjes……?? We probeerden wel wat dichter onder de kust te komen, omdat we op de gribfiles gezien hadden, dat de windsterkte nabij de kust behoorlijk afneemt. Dat klopte. Op zo’n 5 mijl van de kust hadden we nog maar een comfortabele 25 knopen wind.
De haven van Egersund heeft 2 ingangen. De geadviseerde grote zuidelijke en de smalle, westelijke tussen rotspunten door. De westelijke wordt afgeraden bij veel wind, maar na 70 mijl ook nog een stukje omvaren…… Prima te doen met de plotter voor je neus. Elk rotsje zie je op de elektronische kaart en ook ons schip ‘beweegt’ over de kaart.
Een prachtig fjord voeren we door. Mooie klassieke rode en witte huizen en heel veel schiphuizen. De motorboten scheurden ons aan alle kanten voorbij. Aan het einde van dit vaarwater de zeilen gestreken en onder de 22 m hoge brug door. Na een mijl linksaf de haven van Egersund binnen. De eerste steiger is een gastensteiger. Morgen noorden wind, dus er omheen en met de kont naar de steiger.
Egersund is voor Noorse begrippen een grote stad. 10.000 Inwoners en de grootste visserijhaven van Noorwegen, qua visaanvoer. Hier moet toch een goed (vis)restaurant zijn. Ja hoor, het ‘KRO’ restaurant. Voor ons een beetje vreemde naam voor een restaurant…….. Uitstekend gegeten en de bemanning van het Noorse zeiljacht wat voor ons zeilde herkende ons en het werd dan ook een erg gezellige avond…..
In slaap komen was die avond na zo’n intensieve zeildag geen probleem. En de volgende dag ook nog uitslapen…
Twee rustdagen in het verschiet, omdat er storm werd voorspeld. Dat vonden de andere jachten ook, dus niemand vertrok. Dus Joke wassen en Rob een beetje klussen. Aan onze steiger lag ook een Nederlandse solozeiler Joost met een kleine Grinde (Deens zeilscheepje) van zo’n 6,30 m lang. Daarin was hij bezig met een rondje Noordzee: langs de Engelse kust naar de Orkney’s, toen een oversteek naar de Shetlandeilanden en nu via Zuid-Noorwegen terug naar zijn thuishaven Lelystad. En dat allemaal in zijn uppie…..
Ook nog een wandeling gemaakt naar de top van de Varberg. Mooi uitzicht op de stad.
Woensdag 11 juli ’18 ; Mosterhamn – Utsira
Utsira is een eilandje voor de kust van Noorwegen en ligt op onze route naar het zuiden. Toch al een beetje Atlantische Oceaan… Een tochtje van maar 30 mijl….
Boodschappen gedaan en maar weer even diesel getankt. Strak blauwe lucht. Om 11:00 uur vertrokken. We hoopten vandaag vooral op wind, want al die draaiwinden in die fjorden, waren we wel een beetje beu. De Hardangerfjord is hier erg breed en de omliggende bergen laag. Dus wind wordt niet tegengehouden… Maar ’s ochtends is de wind always minimaal, dus nu ook weer.
’s Middags trok de wind aan tot 14 knopen, bakstag. Dat begint erop te lijken. Prachtig zeilen in het zonnetje, maar de horizon ‘verdween’….. mist! De laatste 2 uur zeilen in de mist, met 25 knopen wind, maar wel met bakstag. Meteen koud en klam, dus goed aangekleed en ons oriënteren, hoe Utsira aan te lopen.
Het eiland is niet zo groot, zo’n 2 x 3 km. Maar wél twee havens, de zuidelijke en de noordelijke. Onze keuze is met de wind uit het noorden is niet moeilijk, de zuidelijke haven. Op de plotter alle rotsen, onder en boven water gelokaliseerd. Moet lukken.
Het strijken van het grootzeil met 25 knopen wind geeft best veel geklapper. Er lagen al twee zeiljachten. Onze eerste indruk van het eiland: kaal, koud, triest, verlaten en mistflarden over het dorpje. Ik stel me zoiets voor bij de Falklandeilanden, alleen daar lopen blijkbaar ook nog heel veel schapen….
Aan de kade met de kop in de wind tegen de autobanden aan, geholpen door de bemanning van het Noorse jacht. Ons ankerbiertje hadden we wel verdiend, maar voor mij werd het een Berenburg…
Gewandeld over het eiland. Volgens de keurige toeristeninformatie zou er een restaurant zijn, midden op het eiland, maar helaas. De huizen zijn volgens ons vooral vakantiehuizen. Te sjiek voor lokale vissers.
Dinsdag 10 juli ’18 ; Sundal – Mosterhamn
Vandaag is het plan om 32 mijl te varen naar de uitmonding van het Hardangerfjord. De wekker al om 7:30 uur gezet. Nu is de lucht al staalblauw. Meteen de korte broek aan….
Nog even langs de prachtige waterval, de Furebergfossen. De voorspelling: 6 knopen wind, NNW en onze koers ZW. Dat moet toch een beetje te zeilen zijn? Helaas, we hebben 3 knopen ware wind en de richting? Werkelijk van alle kanten, maar meestal pal van voren. Dan maar weer oefenen in het motorboot varen…. Ach en regelmatig insmeren en genieten van de prachtige vergezichten.
Op zo’n 8 mijl voor ons eindpunt voeren we langs Leirvik. Bekend van onze heenweg. Nu begon het een beetje te waaien. Grootzeil omhoog! Helaas van korte duur en de wind draaide weer naar pal tegen. Maar iets verderop lijkt er meer wind te zijn, zelfs brekers…. Inderdaad we hadden plotseling tot 25 knopen wind en dan bakstag. Dat is zo’n windkracht 6…. Dus we scheurden met een kleine 9 knopen door het water. Jammer dat de haven van Mosterhamn naderde.
Een prachtige natuurlijke haven. Leuke huisjes. Aan een ponton was nog één plekje voor ons, met stroom. In de havengids stond dat er een café aan de haven zou zijn, maar van een local hoorden we: gesloten. Dus maar weer in onze diepvries gedoken. Gehaktballen met gemengde groente en rijst.