Via de Kleine Belt naar het Kattegat en het Isefjord in

Maandag 20 juni ’22 Odden – OrØ 

Nu het Isefjord in. Dit het grootste fjord van het eiland Seeland. Twee uitlopers: één naar Roskilde en de andere naar Holbaek. Het is vrij ondiep, dus we moeten wel de vaargeulen aanhouden! We kiezen voor de bestemming Holbaek en dan via een minihaventje OrØ.

Om 11:45 uur gooien we los. Na een uurtje een klein buitje van een 5 minuten, maar als voordeel: wind! Dus zeilen omhoog.

Halverwege het Isefjord de zeilen naar beneden. We tuffen het haventje erin. Het gaat allemaal net. Er is nog één ligplaats op de kop van een steiger. Daar passen we precies in. Stroom en water aanwezig. Echt zo’n haventje, waar nog nooit een passant is geweest.

Is deze haven de moeite waard om te bezoeken? Nee….. Alleen maar grote vakantiehuizen, het dorpje OrØ ligt op zo’n 5 km van de haven in het midden van het eiland.

Zondag 19 juni ’22 Sejero – Odden

Vanmorgen de voorspelde motregen, dus dek lekker nat. Ideaal om deze nog flink te schrobben. Als de zon ‘s middags gaat schijnt is het schoonmaakresultaat perfect.

Zelfs na twaalven vertrekkenwe. Uurtje later hijsen we de zeilen en nog later de gennaker erbij. Helaas wordt de wind minder. Gennaker maar weer naar beneden en verder op de motor met grootzeil naar Odden.

Een kleine jachthaven varen we binnen Op de kop van de haven pier liggen betonnen betonblokken met een voor mij bekende vorm. Een soort hoofdletter ‘H’, waarbij één poot een kwartslag is gedraaid. Die heten ‘dolossen’. Genoemd naar een botje met die vorm in de nek van een schaap……. Mijn – helaas overleden – oom Joop uit Z-Afrika was de ontwikkelaar en promotor van dit type ‘breakwaterblock’. Leuk om ze zelfs hier te zien.

Aan de kademuur ligt één ander zeilschip. Lekker rustig dus. Op zondagmiddag is hier niets te beleven. Waar het havengeld betalen? Een speurtocht van gebouw naar gebouw. Eindelijk gevonden. Havenmeester zijn zo goed als uitgestorven in Denemarken is onze ervaring. Tijdens de corona pandemie allen vervangen door een automaat……

’s Avonds nog een rondje door het ‘dorp’ lopen. Hoewel, een dorp kun je het eigenlijk niet noemen. Meer een ‘kudde’ minder moderne vakantiewoningen. In de haven liggen 2 houten schepen die van ellende bijna uit elkaar vallen. Morgen maar weer vertrekken! Maar eerst even kijken, of we nog wat gerookte vis hier kunnen scoren. Ja hoor. Een halve kg gerookte zalm….

Vrijdag 17 juni ’22 Tuno – Sejero

Vandaag om 7:45 uur vertrekken we. Het weer lijkt opnieuw prachtig te worden. We zijn gisteren een beetje ingebouwd en op lager wal. Het lukt Joke weer als vanouds om met een spring en boegschroef hier weg te komen.

Tuno…. De moeite van het bezoeken waard!

Buiten de haven 13 knopen wind in de rug. Dat is oké. Dan ook de gennaker erbij. Maar de wind wordt minder….en draait. In het logboek lees ik: gennaker voor de 3^de keer omhoog en daarna weer naar beneden. We houden de 5 knopen erin, eventueel d.m.v. een beetje dieselolie.

Op onze trip door Denemarken proberen we toch wat kleine, voor ons onbekende eilandjes te bezoeken. Nu is het nog rustig zo vóór de midzomer-festiviteiten. De vakanties zijn nog niet begonnen.

Van Sejero hadden we geen geweldige verwachtingen. Zou het nu al druk zijn? Goede haven? Faciliteiten? Op alle drie de vragen: een volmondig ja!

In Tuno lag de haven vanmorgen al redelijk vol. Hier rijen lege boxen en een fantastische nieuwe betonnen kade met stroom en water. Nog zeker 100m lege kade. Een paar motorboten. Een prachtig splinternieuw restaurant tegen de haven aan. Meteen maar ff bespreken voor de volgende avond. En ’s morgens vers brood te koop bij het restaurant. Dat lijkt goed!

Het dorpje – Serjerby – is uiterst klein. Ligt een kleine km vanaf onze boot. Een supermarkt, een oude kerk (niet open). Het hele eiland heeft een oppervlakte van 11km x 1km, met 353 inwoners. ’s Zomers veel meer.

Onze nieuwe vouwfietsjes; helaas wat we al vreesden: van één een lekke achterband. De lokale verhuurder plakt alleen de banden van hun eigen fietsen. En heb je dan geen bandenplaksetje aan boord? Om onduidelijke redenen….. ligt nog in Parkhaven… Dus gewoon vergeten.

Rob met fietsje naar de noordpunt van het eiland Sejero. Een echt Deens eiland. Golvende korenvelden met vele vakantiehuisjes. Allemaal zo’n 30 jaar geleden gebouwd. Simpele bouw met allemaal asbestgolfplaten op het dak.

De volgende avond eten in het nieuwe restaurant aan de haven genaamd ‘Sejerohuset’. Een jonge eigenaar, die zijn studiegenoten uitgenodigd had om deze zomer in zijn nieuwe restaurant de bediening te regelen. Allen verblijven in een gezellig groot vakantiehuis. Fantastisch dat een ieder hier zo perfect Engels spreekt. De vis als maaltijd: perfect.

Gezellige Duitsers uit Flensburg liggen voor ons. De volgende dag een beetje motregen. Ideaal om tussen de motregen door het dek eens fatsoenlijk te boenen. ’s Middags gaat de zon schijnen en we zien het resultaat: geweldig!

Woensdag 15 juni ’22 Endelave – Tuno

Een trajectje van 15 mijl. Dus ’s morgens eerst uitslapen, ontbijten en rustig wegzeilen. We hebben vakantie! Met zo’n 15 knopen bakstagwind zeilen we naar Tuno.

Tuno is een nog kleiner eilandje. Voor Denen een zeer geliefde stek. Geen auto’s, gemoedelijk, kleinschalig. De vuurtoren is meteen – van oudsher – een kerktoren. De omtrek van het eiland is 9,5 km.

Dit zijn van die zeilhotspots, waar ’s zomer iedereen wil aanleggen. Hieronder staat een luchtfoto van deze haven in het hoogseizoen. Dat is ook de reden, dat wij in mei en juni al naar de Oostzee willen. Zoals nu: gezellig druk. Alle boxen bezet, maar geen stapelwerk. Veel Denen en Duitsers. Een paar Nederlanders en een verdwaalde Zweed. Maar allemaal bejaarden! Als wij in juli weer van Amsterdam terug naar Kopenhagen vliegen, en daar de bluePassion weer oppikken, dan zal het vooral ankeren worden.

Tuno staat bekend om zijn heerlijke nieuwe aardappelen. Dus die meteen gekocht in één van de onbemande stalletjes. Kronen in hun geldkistje. Joke maakt daar een heerlijke curry van. Top!

Het haventje is leuk. Vandaag een groot ponton in de haven om meer ligplaatsen te creëren. Vanaf nu zal het alleen maar drukker worden. Hopelijk is deze uitbreiding dan voltooid.

Vandaag maken we een prachtige wandeling over dit eilandje. Helemaal het eiland rond, dus zo’n dikke 9 km. Strak blauwe lucht, maar ook nu blijft de temperatuur laag. Zo’n 18 graden. De watertemperatuur is hier zo’n 14 graden en dat voel je. Uit de (zee)wind en in de zon….. prima!

’s Avonds eten we heerlijk in het gezellige dorpsrestaurant. De serveerster komt uit Spanje. Prima Engels spreekt ze. Haar Deens nog niet goed. Ook hier moet je personeel blijkbaar van ver halen.

Dinsdag 14 juni ’22 Fredericia – Endelave

Voor we vertrekken, eerst nog maar even diesel tanken.

Zal vandaag een stevig windje worden. De koers 50 graden en de wind uit het WZW’n is 250 graden. Dus goed te doen. Onder een paar donkere wolken hebben we soms meer dan 20 knopen wind. Maar we redden het onder vol tuig.

Volgens Navionics kunnen we als kortste weg vlak onder het eiland Endelave door. Dat doen we maar niet. Met zoveel wind en dan voor de wind, vastlopen…….. neen. We varen wel om die zandbank heen en gaan de ‘koninklijke’ weg om de noord-kardinaal heen.

Kleine haven met veel lege boxen. Na ons ‘verplichte’ ankerbiertje gaan we het eiland verkennen. Ons eerste kleine eiland wat we bezoeken. Heeft zo’n 170 bewoners maar ook heel veel vakantiewoningen. Dus ’s zomers druk en ’s winters stil. Maar blijkbaar ook duizenden konijnen. Op onze wandeling door het dorpje en omgeving telden we 18 konijnen. Kunnen wij niet zoeken, of zijn de konijnen nu op vakantie? Dat wordt vanavond geen broodje konijn……

Mooi eilandje. Glooiende graanvelden en mooie vakwerkhuizen.

’s Avonds nog even met mijn gsm klooien. Plotseling beeld zwart. Batterij leeg? Op 220V aangesloten……..nix. Er verscheen in minuscuul kleine rode lettertjes de tekst: “Could not do normal boot. Inval id KERNEL LENGHTH!”  Dat zegt mij echt helemaal niets. Dus de volgende dag mijn persoonlijke helpdesk in Brazilië bellen. Het duurt even, voor ik antwoord krijg. Lijkt mij al vaag.

T.G.V.J. (Typisch Geval Van Jammer). Iets van een nieuw moederboard erin…… Dat gaan we maar niet doen, dus over 3 weken een nieuwe GSM in NL…. Dus nu afkicken zonder gsm. Geen SMS’jes, FB, weerbericht, nieuws. Gelukkig is Joke nog wel bereikbaar………

Zaterdag 11 juni ’22 Dyvig (ankerbaai) – Fredericia

Ons eerste ankerbaaitje. We slapen uitstekend. De nieuwe ankerboei met automatische neuringlijn wordt probleemloos binnengehaald. Weinig wind, dus eerst maar op de motor naar het noorden.

Het Deense landschap is prachtig. Golvende oevers, mooie landhuizen en strak gemaaide grasvelden aflopend naar de zee. De wind wordt steeds iets meer, dus de zeilen omhoog. Wat een prachtig zeilgebied.

Een schietgebied met een grijs oorlogsschip erin. Een rib met ‘snor’ (boeggolf) komt onmiddellijk onze kant op. ‘Politie’ staat er op. Vaart tot vlak achter onze spiegel. De Nederlandse vlag waait bijna in zijn gezicht. In het Deens houdt hij een prachtig verhaal. Joke: “We don’t speak Danish. Can you say it in English  or German? Helaas, het kwartje valt niet. Hij begint het boeiende ‘smörrebröd-verhaal’ opnieuw. In English? Ja hoor. Toen in keurig Engels: “U moet deze koers houden, anders komt u in een schietgebied”. Oké, we varen al op de stuurautomaat, dus geen punt. Kwartiertje later komen dezelfde jongens nog een keer: Ook om die kardinale ton heen! Oké, doen we. Voor de zekerheid vaart de politieboot ook maar naar die bewuste boei. Met die Nederlanders weet je het maar nooit…….

Vandaag zien we al een 3^de 12Meter-zeiljacht. Dit keer onder de Amerikaanse vlag. Wedstrijden? Een ruim honderd jaar oude zeilklasse. Het is eigenlijk een meetformule die als antwoord 12 meter moet zijn. Met ver overstekende boeg en spiegel zijn dit echte zeilbeauties. De meesten zijn ongeveer 19m lang.

Onder vol tuig zeilen we in een vlagerige wind onder de twee bruggen door naar de jachthaven van Fredericia. Een mooie moderne jachthaven. Op zaterdag zijn er veel boxen leeg, maar wel met een bordje rood, dus bezet.

De ‘Ruby Rose’ uit Parkhaven ligt ook. Dus dat wordt borrelen bij hen aan boord. De volgende dag gaan we gezamenlijk – met zijn vijven – met de bus naar het centrum. De kaartjes van de buschauffeur is substantie van slag, dus hoeven we niet te betalen. Het centrum valt ons tegen. Een vestingstad uit 1650. De stadswallen met gracht zijn mooi en het stadhuis wel aardig. Maar het terrasje aan de haven is geweldig!

De ‘Ruby Rose’ gaat de volgende dag weer verder, wij nog een dagje website actualiseren en wassen.