bluePassion

Zaterdag 4 augustus 2018 ; ZW Langedrag (Gothenburg) – Laeso      

Oké, dan nu zeilen naar Laeso, het Deense eiland midden in het Kattegat. 35 Mijl te gaan. De kotterfok aangeslagen en in de haven al 2 rifjes in het grootzeil gezet. De voorspelling was zeker 20 knopen WNW, maar ’s morgens bleek al; pal west! Onze koers was eerst west, op de motor om buiten alle Zweedse eilanden en ondiepten te komen. Op zee werd  de koers ZW. ‘It ken net……’.

De zee was ruw, maar het weer was mooi. Blauwe lucht en dat scheelt. De wind kromp nog iets en met alleen grootzeil en motor bij voeren we met 6 knopen door een knobbelige zee. Op zo’n 5 mijl vanaf Laeso zagen we het eiland aan de horizon verschijnen. Het laatste stukje was het halve wind tussen de havenhoofden door. Daar het grootzeil naar beneden. Ging net, want er kwam ook nog een vissersboot met hoge snelheid de haven in gestoven. Binnen links een vissershaven en rechts een redelijk volle passantenhaven. Uiteindelijk naast een Duitse Bav aan de kade. Stroom, water, alles aanwezig.

Laeso is een eiland van zo’n 10 x 10 km groot met een kleine 2.000 inwoners. Iets kleiner dan de helft van Vlieland. Drie musea, drie dorpen, waarvan er twee een haven hebben. Wij kozen voor Osterby Havn, gezien de verwachte storm uit het westen.

We verwachtten zondag en maandag vrij veel wind. Vooral zondag zou het goed tekeer gaan. De hele dag over de 20 knopen, windkracht 5. Om 14:00 uur volop over de 30 knopen, waarbij we een windstoot van 35 knopen registreerden. Toch een stuk minder dan de storm van 3 januari 2018 toen we in de haven van Stavoren lagen en 55 knopen op de teller hadden staan. Het mooie was nu wel, dat het gewoon prachtig zonnig weer was.

Tijd om de boot eens even binnen goed schoon te maken. Met onze 220V stofzuigertje alles goed zuigen en ook onder de vlonders. Daarna een wandeling over het eiland. ’s Avonds gegeten in het restaurant aan de haven. Een visbuffet. Ik kon me uiteraard weer niet inhouden. Garnalen en alle mogelijke gerookte en gebakken vissoorten. Heerlijk!

Maandagochtend hadden we ook een paar klusjes te doen. We liggen hier aan een prachtige brede houten kade. Onze bijboot schoongemaakt. Die had toch 1,5 maand in zout water gelegen. Hier een prima tuinslang met zoetwater. Ook de kotterfok met zoetwater afgespoeld, evenals het dek. De bijboot gedroogd en opgevouwen en in één van de drie bakskisten opgeborgen, waar deze precies in past. Alleen dit type bijboot past daar precies in. Elke keer zeggen we tegen elkaar: dankzij het advies van Tom Spierings!

Vanmiddag met de bus naar de ‘hoofdstad’ van het eiland; Byrum. We hadden nog geen Deense Kronen, maar de bus was gratis! In Byrum naar het plaatselijke museum van Laeso. Wel aardig, maar alle opschriften in keurig Deens; geen touw aan vast te knopen. Toen maar geluncht in het lokale restaurant. Prima!

’s Avonds maar weer eens op de ‘bluePassion’ gegeten. Nieuwe aardappeltje, runderlappen van de slagerij Klaver in Lelystad en roerbakgroente. Ook heerlijk!

Donderdag 2 augustus 2018 ; ZW van Skaboholmen – Langedrag (Gothenburg)

We wilden Gothenburg wel graag bekijken. Na de spannende finish voor Nederland van de Volvo Ocean Race ‘17–’18, leg 10, Cardiff (Engeland) naar Zweden in Gothenburg, wilden we ter plaatse nog weleens terugkijken. Oké, die finish is alweer anderhalve maand geleden. Maar we volgden de finish in Noorwegen op onze mobile telefoons.

Aanleggen in de stad zelf? Een boel herrie, veel havengeld en de drukte? We kozen ervoor om buiten Gothenburg te gaan liggen nabij het dorpje Langedrag in een prachtige, doodstille jachthaven met heel veel plaatsen vrij en op 10 minuten lopen van een tramhalte met een directe verbinding naar het centrum van Gothenburg.

Joke was al eens in Gothenburg, ik niet. De 2^de stad van Zweden. Hoe schrijf je Gothenburg eigenlijk? Ik vind op internet: Göteborg, Gothenburg en Götenborg. Ik heb maar voor de middelste van de drie gekozen. Een stad met bijna 600.000 inwoners, na Stockholm de 2^de stad van Zweden qua aantal inwoners en de grootste haven van Zweden. In 1621 al gesticht door de Zweedse koning Gustaaf II Adolf van Zweden. Bij de bouw van de stad en de opbouw van het stadsbestuur, hadden de Hollanders grote invloed. De Nederlandse taal was lange tijd officieel erkende taal na het Zweeds in Gothenburg.

’s Morgens met de tram naar het centrum. Eerst maar eens gelopen naar de jachthaven. Gothenburg ligt aan de monding van de Göta älv. Deze rivier voert het overtollige water af van het Vänermeer naar het Kattegat.

Een vrij kleine jachthaven (Lilla Bommen) met zo’n 100 ligplaatsen. Vóór de jachthaven ligt heel imposant de gerestaureerde windjammer uit 1907 ‘Viking’, nu een hotel. Plaats genoeg! De omgeving niet echt inspirend. Het operagebouw is een modern gebouw naast de jachthaven. Maar de strook tussen jachthaven en de stad is één grote bouwput. Daar zijn ze al zeker een jaar aan het klussen. De planning zal wel een beetje uitgelopen zijn en oh ja, die Volvo zeilers kwamen ook nog ineens in juni……

Het Volvo Ocean ‘gebeuren’ was meer buiten Gothenburg. Te ver weg voor ons.

We waren niet echt onder de indruk van deze stad. De oude wijken ‘Haga’ en ‘Landala’ met z’n vele houten huizen, mooi, maar uitgestorven. Geen gezelligheid vonden wij, op een top zomerse dag…. We zochten een leuk restaurant, maar helaas.

Na een halve dag hadden we de stad wel gezien. Nu moet ik zeggen, dat we de vele musea niet bekeken hebben, maar ja, ook hier een hittegolfje…..

De rest van de middag hebben we ons bezig gehouden met onze tochtplanning.

• Blijven we hierna de Zweedse westkust volgen naar het zuiden? Dan varen we wél een stukkie om, naar het begin van het Kielerkanaal;
• Eerst naar het Deense eiland Laeso varen en dan daar de beslissing nemen. Of:
• We rommelen we via de oostkust van Denemarken naar het zuiden en pakken dan het Kielerkanaal;
• Pakken we het Lymfjord? Dit is een waterverbinding dwars door Jutland heen naar de Noordzee. Dan zitten we 3-5 dagen later in Thyberon, ook de Noordzeekust.

Tja, vertrekken naar NL vanuit Cuxhaven of vanuit Thyberon? Voor beiden geldt nog net een stukje Noordzee. Vanuit Cuxhaven is het nog 150 mijl naar Vlie en vanuit Thyberon nog 233 mijl. Vanuit Cux moet je geen wind uit het westen hebben en vanuit Thyberon is dat minder een probleem.

En voor beide uitvalshavens geldt: we hebben geen haast, dus we wachten always op dat beroemde ‘gaatje’ in het weer….

Dat zijn de keuzes, die je als zeilers moet maken. En door het Lymfjord hebben we nog nooit gevaren, dus dat doen we! Maar morgen eerst nog ff naar het Deens eiland Laeso.

Woensdag 1 augustus 2018 ; Kungshamn – ZW van Skaboholmen

We merkten al goed, dat de Zweedse zomervakantie zijn einde begon te naderen. Wat een verschil met Noorwegen. In Noorwegen lagen we eigenlijk altijd in een dorpje direct aan de steiger, maar hier is het regelmatig file-varen en in een haven ‘stapelen’….

We konden na 1 rustdag in Kungshamn al merken, dat de vakantiedrukte afnam. De scholen beginnen na het komende weekend weer. Neen, in juli moet je eigenlijk niet aan de W-kust van Zweden willen zijn, of het moet je hobby zijn, om met 4 boten naast elkaar aan een rotspuntje te liggen…..

Vertrek om 10:00 uur uit een half lege/volle haven van Kungshamn. Even kijken aan de overkant. Daar ligt het toeristische Smögen. Bij de ingang van de haven lagen al 4 jachten naast elkaar. Zoals watersporters dan zeggen: “Met z’n 4’n gestapeld, waaronder twee Nederlanders”. We voeren heel rustig op de motor langs dit Zweedse ‘Volendam in de bouwvak’. Best gezellig hoor, maar ons iets te druk……

De zee op. Is daar meer wind? Zes knopen bakstag voorspeld, niet veel. De gennaker geprobeerd. De poging was goed, maar er was gewoon te weinig wind…. Jammer Rob, want varen met de gennaker is wél Rob zijn hobby…..

Onze volgende ‘stop’ hebber we gepland in Marstrand. Dat is het Zweedse zeil-mekka, maar hoe druk is het daar? We vrezen….. Oké, vast minder druk dan de weken ervoor, maar willen we dit? Na rijp beraad: “Neen!”.

We zagen achter een paar eilandjes twee jachten liggen. Zullen wij dat ook maar eens proberen? Heel voorzichtig manoeuvreren tussen de rotsen door. We kwamen langs de twee jachten, die daar al lagen met hun hekanker (anker uitgegooid aan de achterzijde van een schip). Een vriendelijke Zweed riep al, dat hij onze voorlijn wel wilde aanpakken. We gebruikten ons aluminium ‘Fortress’ reserveanker uit de bakskist. De lange lijn van ‘Martine-van-der-Veen’ eraan en de op de motor naar de rotsen toe varen. De Zweed ving ons prima op. Gelukkig waren er voldoende ogen in de rotsen ‘geschroefd’. Met twee voorlijnen lagen we perfect! We vragen ons wel af, wie boort die gaten in een rots  en ramt daar vervolgens een rond stuk staal in met een oog? Wie regelt dat? Geen idee, maar dat scheelt wel! Anders moet je dat zelf doen.

En daar lagen we. Met achter ons schip een anker en de voorpunt aan een rots geknoopt. Alles moet je één keer, als eerste keer in je leven gedaan hebben! Dus we waren apen-trots op onszelf!

Op zo’n 50m afstand lagen de twee andere Zweedse schepen. We konden onze foto’s zodanig nemen, dat ze net buiten ons beeld vielen..…..

Maandag 30 juli 2018 ; Knivsh – Kungshamn

Gisteren met de westen wind keurig op hoger hal tegen de rots geparkeerd, maar nu was de wind oost, dus lagerwal…

Rustig ontbijten in een mooi zonnetje en maar eens nadenken over hoe hier schadevrij weg te varen. We lagen een beetje aan een uitstekend prachtig afgerond rotsblok, maar hoe varen we hiervan vrij?. Met de bijboot met buitenboordmotor dwars wegslepen? Kan, maar dat vinden we toch een beetje een laffe optie.

Het boekje van Martine Van der Veen, de bootmeester, erbij genomen. Ja, een lange lijn in het verlengde van ons schip (loeflijn). Dan moeten we eerst een meerpen slaan in zee….. Uiteindelijk met een spring. Motor achteruit en dan met de boegschroef de kop van de wal. Het duurde even, maar het lukte!

Op de motor naar de Sotekanalen. Niet duidelijk waarom dit meervoud is, want het is volgens mij maar één kanaal. Dit kanaal is een verbinding die gedeeltelijk gegraven is en de rotsen zo hier en daar wat opgeblazen. Ik kan op Wikipedia alleen iets over dit kanaal vinden in het Zweeds….

Als je dit kanaal niet neemt, moet je over zee en daarmee een behoorlijk eind om. Als ik de constructies bekijk, schat ik in dat dit kanaal ergens begin 1900 is gebouwd. Alfred Nobel (inderdaad die gozer van de Nobelprijs) heeft er vast wel een paar centen aan verdiend door het leveren van de benodigde dynamiet. Het kanaal is smal. In het Zweeds stond er heel smal kanaal en iets van 4,20 m…… en toeteren, zodat andere schepen…. Enz. Nu zijn wij 4 m breed. Rob vindt zoiets wel een uitdaging. Oké, we kunnen altijd weer achteruit. In het midden is er een brug en die behoort te draaien.

Later vond ik wat meer informatie: Het kanaal is 4,8 km lang, 15 m breed, 4,20m diep, de brug is 7,20m hoog en beweegbaar en het kanaal is geopend in 1935.

Keurig achter elkaar door het kanaal. Prachtige omgeving. Opgeblazen rotsen, maar ook glooiende grashellingen. Het leek wel wat op het Caledonisch kanaal door Schotland. In het midden een brug. De zeilschepen voor ons, konden er onderdoor. Wij de toeter gepakt en 2x lang, 2x kort en de brug ging keurig open.

Door het kanaal heen, voeren we naar Kungshamn. We waren toe aan een rustdag. Joke op maandag: wasdag! Rob verzint wel iets om te klussen.

Nu is Kungshamn met een hele hoge brug over het water verbonden met Smögen. Maar over Smögen hoorden we: dat is blijkbaar wel heel erg druk en daar hadden we even geen zin in. We kunnen altijd over de brug wel ff naar de overkant. Hier in Kungshamn een gezellig klein haventje. Achter ons lag een kudde mega grote motorjachten, maar bleken aardige mensen te zijn…

Zondag 29 juli 2018 ; Grebbestad – Knivsh

Weer verder naar het zuiden. Weer prachtig zeilen tussen de scheren door. De Zweden houden van zeilen. Met een zeilboot ga je zeilen en niet op de motor varen. We kruisen en nu weinig wind, maar heerlijk zo te zeilen. Sturen op de hand. En natuurlijk toch een beetje competitiegeest. Die Zweed die ons net voorbij voer, gaat links van dat eiland langs, dan wij rechts…. Yes, nu 100 m voorsprong. Kerels…..

16 Mijl lekker rustig zeilen met een gemiddelde snelheid van een kleine 4 knopen. Kortom zo heerlijk rustig….

We zochten een mooie baai om te ankeren, maar we zagen een perfecte rots, met een paar stalen ogen in die rotsblokken. We hebben wel van die rotspennen, maar dan moet je wél een spleetje of een scheurtje in die rots hebben, om zo’n pen in te kunnen meppen. De volgende keer toch maar een boutenschiethamer meenemen…….

Joke op een rots gezet met enige lijnen. Uiteindelijk lagen we prima. Stootwillen tussen rotsen en ons schip. Vooral de ‘skippybal’ komt dan goed van pas. Een rondje geklauterd over ‘ons’ eiland. Vanaf het hoogste punt kon je ons schip net niet zien, dus vandaaruit geen mooie foto. Inderdaad, met een drone hoef je niet te klauteren….

’s Avonds uiteraard aan boord gegeten. Heerlijk als je zoveel etenswaren aan boord hebt. Een blikje van slager Klaver in Lelystad opengetrokken met gehaktballen. Die in blokjes gesneden. Alles in de grote hapjespan. Kidneybonen erdoor, uien, paprika, courgette en een pakje van de Aldi: Boemboe groene curry. Heerlijk! Is dit recept nog ergens culinair op gebaseerd? Uiteraard! Die ingrediënten hadden we nl aan boord…..

Die waterscooters blijven langs scheuren, tot het donker wordt. Dat daar niet meer ongelukken mee gebeuren.

Zaterdag 28 juli 2018 ; Kosterhamn/Langevik – Grebbestad

Wakker worden in een prachtige baai voor anker, met een staalblauwe lucht boven ons. ’s Morgens telden we 10 jachtjes; 8 Noren, 1 Zweed en 1 Hollander, wij. De wind zou vandaag wat aantrekken.

Prachtig natuurgebied waar we doorheen voeren. Op zee trok de wind inderdaad flink aan. Eén rifje. Toch nog maar één erbij. We hadden achteraf de kotterfok moeten zetten, i.p.v. de genua. De genua wel wat ingerold, maar die geeft dan toch meer helling, dan de 100% vlakke kotterfok.

Er trok een donkere wolk over. Daar zat natuurlijk wel wat extra wind onder, maar na die wolk bleef het toch flink tochten. Uiteindelijk naderden we Grebbestad. Net voor we de haven invoeren, zagen we een oude Delanta tussen de rotspunten schuiven. Dat kan vast de bedoeling niet zijn. Met zoveel wind, is dat geen pretje, maar een speedboot met enige honderden Pk’s gooide een lijntje over en sleurde het schip er weer tussenuit. Daar liggen ze hier blijkbaar niet wakker van.

Grebbestad. We waren al gewaarschuwd. Druk…. Dat klopte. Een uur lang zoeken naar een beetje fatsoenlijke plek. Gekkenhuis. Nog even met een andere Nederlander op een prachtige plek aangelegd. Oké in keurig Zweeds stond er een bordje bij met voor ons onduidelijke Zweedse tekst. Na volledig geïnstalleerd te zijn, bleek deze plaatsen gereserveerd te zijn, dus helaas wij weer weg.

We zagen een zeiljacht waar we langszij konden. Prima plek dachten we….. Twee aardige Deens jongens. Maar achteraf gezien: het was wel zaterdagavond en dan gaan die Scandinaviërs nog weleens uit hun dak… En er was één tent, waar een liveband optrad aan die hele lange kade. Inderdaad, daar lagen wij precies voor. Op zich geen verkeerde muziek, maar een partij herrie…. Dat stopt toch om? We zagen al twee politieagenten daar naar binnen gaan. Zou dat helpen? Lachend kwamen ze 10 minuten later weer naar buiten. Achteraf bleken ze blijkbaar vergunning te hebben tot 1 uur, maar toen begon 100m verderop een band te spelen met zeer luide kaboem-kaboem-muziek. Voor mij kwamen er weer Griekse herinneringen naar boven.

En het havengeld. Is wél een alinea waard. Was € 43 voor één nachje. Daarmee Terschelling verdrongen van de eerste plaats……..

Minder goed geslapen die nacht en ’s morgens maar weer snel weg uit dat circus.
De drukte. Natuurlijk even geïnformeerd, wanneer de schoolvakanties in Zweden zijn afgelopen. De Noorse kids moeten as maandag weer aan de bak en in Zweden een week later. We merkten het al aan de vele Noorse schepen, die noord voeren, terug naar huis.

Vrijdag 27 juli 2018 ; Skjaerhollen – Kosterhamn/Langevik

Pas om half één vertrokken. Dit is onze laatste haven in Noorwegen, dus de overgebleven Noorse Peseta’s moesten nog ff opgemaakt worden. Onze buurman in de haven, een Noorse zeilinstructeur gaf ons nog vele tips voor ankerplaatsen en hoe de drukte in Zweden te omzeilen.

Vandaag maar 9 mijl op het programma. Mooi windje uit het NW’n, 15 knopen. Prachtig bakstag naar het zuiden over zee. Zo voeren we de Noors-Zweedse grens over.
Mooi moment om toch even stil te staan bij het land, waar we 6 weken zo gastvrij vertoefd hebben. Natuurlijk e.e.a. toch enigszins gechargeerd. De meeste lezers kennen mij een beetje…………
– Hele vriendelijke mensen die Noren, maar het duurt even voor ze ‘ontdooien’…..      Voorbeeldje: Je komt als twee NL-bejaarden op een steiger aanvaren en daar hele families aan het zonnebaden. Allemaal watersporters. Dan neemt er niemand een lijntje aan. Tegen de tijd dat we de volgende dag weer wegvaren, kletsen ze je de oren van je hoofd. Heel gezellige mensen die Noren, maar het duurt alleen even.
– Noorwegen is een rijk land. Oorzaak: olie en gas. Alle gasinkomsten gaan naar de Noorse overheid in een potje. Potje, zeg maar rustig pot. Een biljoen dollar zit er intussen in. Als je dat deelt door de 5,5 miljoen Noren, heeft een ieder enige tonnen pp. Van baby tot bejaarde. De Noorse overheid heeft dit allemaal belegd. Wat een verschil met Nederland. Toen we een beetje gas in Slochteren vonden, wisten we niet hoe snel we dit moesten opmaken. Nu er in Groningen een paar scheurtjes in huizen ontstaan: waar halen we het geld vandaan om dit te betalen. Nix geen gaspotje met een paar miljard…..
– Het duurde bij ons 2 weken, voor we de eerste havenmeester zagen. Ach, er hangt een lijstje met de tarieven en een brievenbus, waar je je geld in doet. Of betalen via internet (GoMarina). Mij onduidelijk of het echt gecontroleerd wordt. Wasmachines? Prachtige Miele wasmachines kun je gratis gebruiken. Uiteraard staat er voldoende wasmiddel bij. En al dit soort ‘openbare’ ruimten, brand schoon. De Noren gaan er vanuit, dat de medemens eerlijk is! En natuurlijk betaal je dan als zuinige Hollander gewoon…..
– Het weer. Nu 5 weken zon! Elektrisch kacheltje mee, thermo ondergoed, wollen mutsen……..
– Wat is duur? Alcohol, sigaretten, brandstof-auto’s. De Noren betalen geen inkomstenbelasting, maar deze producten zijn erg duur. Dit wisten we, dus we hadden ‘wat’ wijn en sigaretten uit goedkoop Holland meegenomen………
Ach, wat een mooi, rustig en vriendelijk land. Het weer is nog wel eens wat vochtig, maar daar hadden wij dit jaar geen last van…..

Maar nu Zweden. We zullen ongetwijfeld verschillen opmerken met Noorwegen. Ook een welvarend land, maar geen olie en gas, maar lucifers en IKEA…..

We waren aan het zeilen naar het eiland Koster, bestaande uit een noordelijk en zuiderlijk eiland. Daartussen een smalle doorgang en daar houden we van. Tjé wat een drukte in dit noordelijke deel van Zweden. Zoveel Zweden? Ach neen, allemaal Noren, die op het goedkope Zweden afkomen.

De Scandinaviërs houden ervan, om af te meren met hun hekanker en dan met de voorpunt liefst bijna tegen een rots aan. Maar hier is het zo druk, dat ze mannetje aan mannetje tegen die ene rots liggen. Wij maar een grote beschutte baai, Langevik, genomen en het vooranker laten zakken met een druk op de knop. Het volgende schip ligt tenminste 200 m verderop. Lekker zwemmen in je blootje. Helaas wel door een kwal gebeten, maar dat gaat vanzelf weer over.

De bluePassion met de kop in de wind. Rust. De maanverduistering moest vannacht zichtbaar zijn, maar zwemmen maakt slaperig. Het ultieme vakantiegevoel voor ons.

Donderdag 26 juli 2018 ; Verdens End – Skjaerhollen

Vertrek uit Verdens End. Wat een prachtig natuurgebied en wat een fantastische haven. We hebben al heel wat bijzondere belevenissen meegemaakt, maar deze vergeten we ook zeker niet!

Om 12:30 uur vertrokken we pas. Eerst nog een wandeling gemaakt en nog meer foto’s gemaakt. Prachtig!
We kozen ervoor, om Oslo maar – letterlijk – links te laten liggen. Nog …. Mijl naar het noorden te zeilen en dan weer geheid met tegenwind weer terug? Neen! We zijn allebei al eens in Oslo geweest en van Schiphol – Oslo vv, gaat veel sneller.

Dus een oversteek over de grens van het Oslofjord en het Skagenrak naar Skjderhalden over zee, dus ruimte genoeg. Bakstag windje, dus de gennaker omhoog. Wat een heerlijk zeil is dat toch.. Een soort hele bolle fok, die ons schip echt vooruit sleurt. Dan laat Rob de besturing van ons schip niet over aan de stuurautomaat, maar dan doet hij het zelf….

Skjaerhollen is een drukke Noorse toeristenhaven. Helemaal naar binnen gevaren, want we willen nog weleens geluk hebben, dat er helemaal aan het begin van de haven nog één plekje, voor ons vrij is, maar nu……. helaas…. Maar bij het begin van de ingang ging er net een zeiljacht weg, dus een plekje voor ons.

Hier in Noorwegen is het wel een heel verschil met jachthavens in NL en de meeste Europese jachthavens. Na 17:00 uur ‘loopt’ een haven meestal ‘vol’, maar in Noorwegen loopt deze dan juist ‘leeg’. Alle overmaatse speedboten vertrekken dan weer. Dat volk heeft nl een huis op één van de omringende eilanden, waar geen autoverkeer mogelijk is en die zijn ff met hun snelle speedboot naar het dorp geweest om boodschappen te doen, naar de kapper geweest en een drankje gedaan. Dus die gaan ’s middags om 5 uur weer met hun speedbootje naar huis……

Woensdag 25 juli 2018 ; Vestre Odegarden – Verdens End

Zoals gebruikelijk een mooie route uitgezet tussen de scheren en rotsen onder water door. Als we op de plotter maar buiten het ‘blauwe’ blijven. Want blauw op de kaart betekent het is hier minder dan 5 meter diep en dan moeten we echt opletten. Nu steekt onze boot ‘maar’ 2 meter diep, dus we hebben dan nog 3 meter speling.

Volgens het logboek waren we een kwartier onderweg. Grootzeil + genua omhoog. Rob stuurde op de plotter tussen twee blauwe vlekken door. Met één oog op het beeldscherm van de plotter en het andere oog op de dieptemeter. Dat kijkt best wel moeilijk….. Hier moet dan meer dan 5 meter diep zijn. Edoch: boem, knal, schurend geluid…… dikke shit, ik bedoel uiteraard hemeltje………. met de kiel over een rots geschoven…. Terwijl we schoven, een blik geworpen op de dieptemeter; het is hier 5 meter diep???……. Maar ja, blijkbaar een rotspuntje, waar de dieptemeter net langs ging….?

Motor aan en we waren weer vrij snel ‘los’. Nu de bilgepomp aan! Staat er water onder de vlonders…..? Toch een beetje paniek! Op dieper water de kielbouten ff goed visueel geïnspecteerd. Neen, gelukkig niets te zien. Gelukkig was het niet boem-ho. Ik bedoel. geen frontale botsing met de rotspunt en het roer ook niet geraakt. Die had ik in mijn handen en dan voel je wel iets. En ach, die gietijzeren kiel kan wel een paar krasjes hebben. In september moet de boot toch ff uit het water, dan toch maar even goed (laten) inspecteren.

René Vleut, onze Scandinavië-zeil-goeroe uit Lelystad, confronteerden we, wat er gebeurd was en die sprak: “Zoals de Zweden zeggen: Je bent hier niet geweest als je niet 1 keer een rotsje hebt geraakt”.

Maar na dit akkefietje wordt je toch wat voorzichtiger. Hierna toch alleen maar de gestreepte doorgaande routes tussen de scheren door op de kaart volgen… En vandaag om een beetje over de schrik heen te komen, maar ff over zee zeilen. Met meer dan 100 meter diep, heb je vast geen last van zo’n ‘vastloper’….

Nu naar Verdens End. Letterlijk vertaald: Werelds Einde. We hadden geen idee, wat we ons daarbij moesten voorstellen, maar door twee Noren geadviseerd. Daar moesten we beslist niet langsvaren…. Het is ook nog een beschermd natuurgebied.
En ze hadden gelijk. Een fantastische natuurlijke haven. Daar liggen in zee enorme afgeronde rotsklompen. Met een mooie ondergaande zon…. Prachtig! Ik vroeg in de jachthaven aan onze Noorse buurman, hoe komen die rotsen zo glad? Ik trof het; een geoloog. De ellende was natuurlijk wel, dat zijn verhaal doorspekt was met Engelse vaktermen, maar zoals ik het begreep: gletsjer, ijs, water en wind.

De jachthaven: in de havengidsen hadden we gelezen: hekanker uit en met het neusje naar de dam…. Maar dat was blijkbaar heel vroeguhr….. Nu overal moorings (drijvende boeien, waar je je lijntje aan vast maakt) en prachtige betonnen drijvende steigers. We moesten wél met een fikse dwarswind aanleggen, maar met onze boegschroef geen punt.
En op het hoogste punt boven de jachthaven een fantastisch restaurant met een mooi buitenterras. Die verleiding konden we natuurlijk niet weerstaan. Want vanmorgen gelukkig niet lekgeslagen en nu in een fantastische omgeving, dat moet gevierd worden…. In de ondergaande zon, heerlijke visschotel en ja, een hele fles (!!!) witte wijn… Je leeft toch om te genieten….???
Dineren met een prachtig uitzicht op de nagebouwde ‘vuurtoren’. Dit is een soort vuurkorf, die omhoog gehesen kan worden. Blijkbaar een gewilde bruidsfoto locatie.

Toch nog even een pluim voor de Noren. Ook dit is een prachtige omgeving. Heel veel dagjesmensen kwamen picknicken en zonnebaden op deze rotsen. Er staat geen enkele vuilnisbak, maar er ligt ook nergens iets van (zwerf) afval. Je neemt in Noorwegen al je verpakkingsmateriaal gewoon weer mee. Rond een ijskraam….. niets op de grond….. Er staat gewoon een afvalbak… Kunnen wij in NL een voorbeeld aan nemen! Petje af!

Dinsdag 24 juli 2018 ; Tvedestrand – Vestre Odegarden

De weervoorspellingen waren weer erg goed. Eerst deze doodlopende scheer uit aan de wind. Een klein stukje met de motor erbij. Kruisen met 12 knopen wind. Prachtig van rots naar rotswand. Buiten op zee tochtte het echt. 22 Knopen bakstag. Onder vol tuig ging dat hard. Tussen de vele scheren (rotseilanden) door.

Noorwegen is het land van de motorboten. Maar toch ook een aantal boten met een lange mast, die ook op de motor varen. Wij noemen dat zeilboten, maar deze Noren zijn blijkbaar heel zuinig op hun zeilen. Rollen ze zelden uit. Tegen de wind in, tussen de scheren door, begrijpelijk op de motor, maar met een ruime windje van 20 knopen en dan toch op de motor?

We kregen de tip, dat we net voorbij het eilandje Steinsoya naar stuurboord te varen en dan na een ½ mijl naar bakboord. Heel bijzonder…. Het bleek een soort dorpje te zijn. Stampvol met huisjes, bootjes en toeristen aan een kanaaltje van een kleine 100 m breed. De wind draaide naar het ZO’n, dus we moesten kruisen. Voor zo’n klein stukje zegt een beetje Nederlandse zeiler: 4 slagen en het is geregeld. Tussen al die kano’s, waterscooters, rubberboten door onder vol tuig. Tja, ook nog wat extra wind, dus we maakten aardig wat helling. Wij helaas geen foto’s gemaakt, maar van de kant des te meer. In dat drukke stukje vaarwater kruisen, dat komt denk ik zelden voor. En dan ook nog zo’n maffe Hollander….Heerlijk!

Bij Satoy een heerlijk rustige baai in. Er lag al een Noor tegen de rots geplakt met z’n zeilboot. Daar gaan we niet voor of achter liggen. Dan wordt het te druk…. We vonden nog een smalle doorgang en zagen daar een steile rotswand met een paar dennenbomen erop langs Vestre Odegarden. Dat is ideaal om de landvasten aan te maken. En nog in de schaduw ook. Heel voorzichtig, want dit was wel onze 1ste keer direct tegen een rotswand aan. Stootkussens er tussen. De ‘plank’ niet eens gebruikt. Ging prima. Een beetje jammer, dat er geen 220V wandcontactdozen op die rotswanden zitten, dus morgenochtend geen Nespresso….

Rob met de bijboot de omgeving nog even verkend. Een mini dorpje Asvik. Uiteraard met een houten kerk. Best wel een grote kerk voor die 10 huizen die er staan. En uiteraard: De kerk is op slot! Het valt ons op, dat in Noorwegen heel veel huizen en boten ook ‘s nachts niet op slot gaan, maar alle kerken wél!

Heerlijk geslapen tegen de rots aan. Eén nadeel van aanmeren onder een dennenboom: tot in Zweden vonden we nog overal dennennaalden op dek…

Zondag 22 juli 2018 ; Grimstad – Tvedestrand

Nu een wat langere route in de plotter gezet, wel zo’n 30 mijl….. Naar Tvedestrand. Een doodlopend zij-fjord van de doorgaande route naar het noorden. Volgens de vaarwijzer niet zo druk, omdat je ook die 5 mijl weer terug moet.

Het weer: perfect! Ik weet niet wat hittegolf is in het Noors, maar we begrepen dat het dat zou worden. En 15 knopen wind uit de goede hoek.

Om 10:15 voeren we weg. Meteen grootzeil en genua omhoog en met 7 knopen door smalle doorgangen. Links en rechts rotsen. En op de oevers heel veel prachtige Noorse huizen en boothuizen. Een route onder de kust en tussen de scheren door. Prachtig! We gingen eigenlijk pal met de wind mee, dus veel gijpen en zelfs 1x een Q-curve, zoals onze oosterburen het zeggen. Een stormrondje.

Halverwege voeren we door de havenstad Arendal, omringd door speedboten en kleinere motorboten. Wij voeren als enige zeilboot onder vol tuig door deze drukke haven. Zon, windje achter, prima! Te grote haven om aan te leggen. We houden meer van het kleine…

30 Mijl genieten. Het laatste stukje de doodlopende zijarm van de doorgaande vaarroute van de kust. Volgens de vaarwijzer zou het hier niet druk zijn, vanwege het doodlopende karakter…. , maar dat was blijkbaar vroeger. Nu heel veel prachtige huizen langs het water en heel veel volk op het water. Doorgevaren tot Tvedestrand. Zag er vol uit, maar gewoon doorvaren langs gestapelde jachten naar de kade. Daar konden we keren en daar lag een dikke Bav alleen. Dus wij daar langszij. Hoe is dat spreekwoord ook alweer? Iets met geluk en domme?

Zaterdag 21 juli 2018 ; Lillesand – Grimstad

’s Morgens eerst nog even een kilo ongepelde verse garnalen gekocht bij een vissersboot aan de kade.

Maar eerst zeilen. Een leuk windje stond er. West, een knoopje of 15. Joke een mooie route tussen de scheren in de plotter gezet. Allemaal bakstagwind en regelmatig gijpen. Uiteindelijk hebben we over de 15 mijl twee uur gedaan. Soms in een doorgang tussen de rotsen door liepen we maar 2 knopen en dan weer 9 knopen. Heerlijk zeilen!

En uiteraard heel veel motorboten. Speedboten en de waterscooters. Allen varen vol gas. Moet dat soms in Noorwegen? Ook vele wat oudere polyester kajuitmotorboten, meestal bevolkt door een ouder echtpaar met kleinkids. En uiteraard de meest opzichtelijke categorie mega scheurijzers. De merken President, Fairline en Grandbanks. Allemaal mega motorjachten met minimaal een flyingbridge met een lengte van tenminste 20 meter en meer. De schipper met ontbloot bovenlijf stuurt uiteraard. Die naast hem zit, is dat nu zijn wat oudere dochter, of is dat zijn véél jongere vriendin? Gewoon jachtjes, waar je een miljoen Euro voor moet neertellen en dan krijg je ook nog een handje muntgeld terug…..

Sommigen varen van boei naar boei. Maar als je van een rode naar een groene boei vaart, dan vaar je redelijk kriskras over het vaarwater. Uhhh een beetje SB-wal houden? Maar aan de andere kant het houd je scherp. En vriendelijk blijven zwaaien….

Heerlijk gezeild. De Grimstad ‘Gjestehavn’ zag er behoorlijk ‘vol’ uit. Wij hadden natuurlijk tegen het eerste beste Noorse jacht moeten roepen: “Vi vil gjerne lyve pa ditt sted. Vil du forlate kjaeresten sin?”. Voor die paar niet-Noren onder onze lezers: “Wij willen graag op uw plek liggen. Wilt u zo vriendelijk zijn om weg te gaan?” Het blijft een briljante tekst van Peter en Leonique, die we meekregen bij ons vertrek.

Op deze haven zowaar een havenmeester, die ons vanaf de steiger in ongetwijfeld perfect Noors aansprak. Onze NL-vlag wapperde fier achter ons schip, maar we zien er blijkbaar intussen als ‘Noormannen’ uit….

Prima ligplaats op niveau! Naast een X-43 en vóór een kudde mega-motorjachten.

De kilo garnalen gepeld. Hele klus voor met z’n tweeën. We hadden op advies van Hilde witte bolletjes gekocht en mayo. Heerlijke lunch én meteen diner…..

Vrijdag 20 juli 2018 ; Justoybroa – Lillesand

Om 14:30 uur voeren we weg. Het afscheid nemen ging moeilijk. Rob moest beslist nog even een zelfgemaakt hebbedingetje bij ons aan boord aan Stein laten zien en Stein uiteraard ook aan hun boot……. Techneuten?!?!

Lillesand een prachtig houten stadje, zo’n 2 mijl verderop, dus vandaag een zware zeildag…. We wisten al, dat het hier druk zou zijn. Noorse zomervakantie en heel mooi weer. De gastenhaven zag er behoorlijk vol uit, maar achterin lag een Noorse Beneteau, daar konden we prima langszij. Ook weer aardige mensen.

Zo’n 10.000 mensen wonen er nu, maar de oude kern van houten wit geverfde huizen is niet zo heel groot. In 1800 vele scheepswerven en daarna ook een grote handelsvloot. Maar het einde van het zeiltijdperk betekende het einde van Lillesand als haven. Daarna nog wat lokale vissersbootjes, tot de 70’er jaren aanbraken. Olie was toen het codewoord. Neen, geen olie in Lillesand, maar de Noordzeeolie leverde veel geld op en de omgeving van Lillesand is heel mooi met een goed klimaat. Dus daar werden de olie-Kronen volop in geïnvesteerd. Veel 2^de huizen.  Heel gezellig nu, met vele restaurantjes en terrasjes aan het water. Lijkt bij deze temperatuur wel een havenplaatsje in Griekenland aan de Middellandse zee….

De restaurants verkend en onze keuze gemaakt. We liepen naar binnen en een stel zei tegen ons in perfect Nederlands: we horen dat jullie Nederlands praten…… Hoe is het mogelijk. Ingrid puur Hollands en Peer is een Noor, die perfect Nederlands spreekt. In Nederland ook gewerkt. Hij houdt van zeilen, Ingrid niet en ze wonen in Oslo. Dat werd weer een gezellige avond. Hoe komt het toch, dat we altijd zulke bijzondere mensen ontmoeten?

Woensdag 18 juli 2018 ; Gamle Hellesund – Justoybroa

Vandaag staat onze vaartocht toch een beetje in het teken van varen naar Justoybroa. In geen enkele vaarwijzer staat deze brug beschreven, maar daar wonen Hilde en Stein.

Even terug in de tijd: Toen we op zondag 17 juni in Stavanger lagen aan de kade, liep daar een echtpaar langs, die ons aansprak in het Nederlands. Jullie hier… enz. Het klikte meteen. Wij hadden toen nog zeker 70 liter wijn vanuit Nederland bij ons aan boord, dus we nodigden hen uit voor een glaasje bij ons aan boord. Hilde en Stein. Bleken die dag net 25 jaar getrouwd te zijn. Hilde als Nederlandse, werkt in Noorwegen in het onderwijs. Stein als Noor werkt in Nederland in Noordwijk. Iets bij de Europese club die raketten de ruimte in schiet. Als Scandinaviër heeft hij natuurlijk waanzinnig veel verstand van lucifers. Als ik het goed begrepen heb, steekt hij het lontje van de raket aan met een Noorse lucifer……. Toen ze in Stavanger bij ons van boord gingen zeiden ze: als jullie op de terugreis langs de zuidkust varen, moeten jullie bij ons aankomen. Doen we! Dus ja, wij doen dat wel….

Met Messenger heen en weer berichten gestuurd. Jullie ‘moeten’ wel een paar dagen bij ons blijven.

Een prachtige tocht door de ‘Blindleia’. Een prachtig scherengebied met smalle doorgangen; spectaculair! Er zijn doorgangen, waar je een tegenligger niet moet tegenkomen…dan moet er ééntje terug. En een drukte. De Kalverstraat is er niets bij. Eigenlijk alleen maar motorboten en af en toe een zeiljacht op de motor, zoals wij.

Net voor Lillesand is een hoge brug en net voor de brug naar SB. Prachtige mini-fjord. We zagen al snel twee mensen bij een huis hoog op de oever zwaaien naar ons. Hun blauwe Beneteau zagen we liggen. Er maar naast geparkeerd. Aan het water is hun ‘boothuis’. In Nederland zou je zoiets een schiphuis kunnen noemen, maar in een schiphuis vaar je naar binnen. Hier toch wel wat tijverschil + op- en afwaaiing tot een meter peilverschil. In hun boothuis worden de ‘bootspullen’ opgeborgen en een koelkast uiteraard voor het koelhouden van de noodzakelijke drank…… Daar kwam een heerlijke fles uiterst koele champagne uit. Wat een ontvangst!

Hun huis ligt zo’n 40 m hoger. Dat is een stevige klim. Trap, door hun moestuin en hun boomgaard. Uitzicht over hun eigen fjord’je en ook op de doorgaande vaarroute, de Blindleia, zo druk als de Kalenbergergracht in de bouwvak. Hier gaan we voorlopig niet meer weg…….

Heerlijke BBQ, ondergaande zon, kletsen, alsof we elkaar al jaren kennen. Tegenover hun huis staat het huis, waar de leider van het Noorse verzet woonde, die een geslaagde sabotageactie pleegde op de zwaar waterfabriek in Vemork, Z-Noorwegen, in 1942. Bekende film over gemaakt. Als dank aan deze leider, staan de handtekeningen van twee koningen van Noorwegen daar in de rots geëtst. Zie de foto’s daarvan. Daar voeren we langs.

Het werd laat, maar gelukkig hoefden we alleen maar naar beneden te lopen…..

De 2^de avond was er toevallig een buurt-BBQ en wij mochten ook mee. Rob had ’s middags nog maar even een Afrikaans krentenbrood gebakken. Hij kon het weer niet laten… Ging erin als koek… Allemaal onbekenden voor ons, maar allen spreken perfect Engels. Dat is zo mooi in Scandinavië. Het werd laat. Om 00:00 uur liepen we giebelend terug. Oorzaak? Drank? Kan ik me niet voorstellen……! De volgende morgen ook niet meer te achterhalen….

Na een langzame start gingen we weer verder. Onze gastvrouw en gastheer enorm bedankt. Wat een unieke ervaring om mensen even ontmoet te hebben en dan zo gastvrij onthaald te worden. Als ze weer in Nederland zijn, spreken we uiteraard af.

Dinsdag 17 juli 2018 ; Mandal – Gamle Hellesund

Maar 35 mijl te gaan, dus alle tijd. Eerst onze dagelijkse wandeling door Mandal gemaakt. Gelopen over de nieuwe loopbrug naar de overkant naar het nieuwe museum, maar helaas… museum niet open. Mandal is vaak de eerste haven die Nederlanders binnenlopen vanuit Nederland of Denemarken. Prima aanloophaven. Maar ook hier nu, weinig buitenlanders. 95% Noorse boten. Voor ons lag toevallig een Engelsman, een Garcia. Een aluminium zeilschip speciaal voor poolzeiltochten met o.a. een hefkiel. Mijn droom…

Om 11:30 uur voeren we naar buiten. Weinig wind, dus heel rustig pruttelende motor. Zon en door een prachtige scherenkust. Uiteraard stak de veerboot van Kristiansand – Denemarken voor ons over. Al diverse malen in die ferry gezeten, als we op de motor naar Noorwegen gingen.

Naar binnen tussen de vele eilanden. Ach met de plotter voor je neus, is de navigatie niet zo’n probleem. Volgens René Vleut in zijn Vaarwijzer is het gebied Gamle Hellesund prachtig om te ankeren. Dus wij daar heen. Er lag al een Duitser voor anker in het midden, maar ruimte genoeg.

Het anker laten zakken. In de ankerbak hebben we de elektrische bediening. Deed helemaal niets. Gelukkig hebben we ook in de kuip een bedieningspaneeltje, waar we ook af kunnen lezen, hoeveel ankerketting overboord is gegaan. Die deed het gelukkig wél. Dus we konden het anker laten zakken. Daarna de bediening vóór gedemonteerd. Nu weten insiders, dat elektra niet mijn sterkste kant is. Het moet de stekker / stokcontact van deze afstandsbediening zijn. Ja hoor. Trots op mezelf….

De wind viel weg. Zon ging langzaam onder. Heerlijk dat je voldoende eten aan boord hebt. Dus een zak krieltjes uit de diepvries, met een paar moten zalm en een zak diepvriesgroenten. Uiteraard een wijntje erbij en genieten van de ondergaande zon. Heerlijk! Om 09:00 uur ’s avonds de vlag gestreken. Neen, de zon is dan nog lang niet onder, maar in Scandinavië om 09:00 uur de vlag strijken…… We hebben hier nog niet meegemaakt, dat een Noor zijn trompet pakt en het sein blaast: vlag naar beneden. Dat is pas mooi…….

Maandag 16 juli ’18 ; Flekkefjord – Mandal

’s Morgens eerst nog een mooie wandeling gemaakt door Flekkefjord. Mooi al die oude houten huizen. En een nieuwe aluminium rollator, stond gisteren ook al naast de voordeur en nu nog. Niets met een ketting aan een regenpijp of zoiets…. Dat kan hier blijkbaar!

De wind. Flekkefjord ligt toch een heel stuk landinwaarts. Daar is nog wel wind, maar helaas pal tegen. Dus op de motor naar de zee toe. Maar op zee viel de wind helemaal weg en er kwam een serieuze mist opzetten. Zonder herkenningspunten moeilijk te schatten, maar we dachten een zicht van maximaal 50 meter.

Dan kom ik toch op mijn stokpaardje. AIS. Automatic Identification System. Een systeem, waarmee je een ander ‘schip’ ziet op je beeldscherm, met de grootte van het schip, snelheid en nog veel meer. In dikke mist, is dat best prettig als je zo’n schip al op km’s afstand op je beeldscherm ziet aankomen. Oké met radar gaat dat ook prima, maar de kosten: radar een paar duizend Euro en AIS: ik meen 300 Euri’s.

We kwamen nogal wat Noorse plezierboten tegen zonder AIS. Dan zie je door de mist ineens een zeiljacht opdoemen…… Heeft dat schip mij al eerder gezien? Misschien wel, of niet? Natuurlijk, op zijn smartphone kan een ieder mij zien, maar omgekeerd niet.

Er kwam ons een zo goed als nieuwe Beneteau, zonder radar, ongeveer 50 voet tegen. Ook op de motor. Kwam, zonder AIS, opeens uit de mist tevoorschijn….. Een schip die bij ons zo’n 5 of 6 ton kost. En dan bezuinigen op een AIS apparaatje van € 300…….? En dan die snelle motorkruisers, die zonder radar, met 25 knopen door de mist komen aanblazen. Hebben die mij gezien, met mijn AIS? Die 50 voeter zonder AIS beslist niet! En bij een zicht van 50 m doe je niet veel bij zulke snelheden….

Oké, ik ben het weer ff kwijt…… En inderdaad, het gaat bijna altijd goed. Ook nu weer….

Het laatste stukje trok de mist op en voeren we door een prachtige scherenkust. Wat een natuurschoon, met een staalblauwe lucht boven ons. Zo voeren we Mandal binnen. Alle havengidsen op een rij gelegd. Blijkbaar zijn er heel veel steigers aan de kade bijgebouwd en een nieuwe brug naar het museum naar de overkant. Gelukkig waren er nog een paar plekjes, dus mooi, direct aan de kade.

’s Avonds heerlijk zalm gegeten in een restaurant.

Zondag 15 juli ’18 ; Egersund – Flekkefjord

Ook Joost vertrok met zijn ‘Sunday……….enz’ op zijn elektrische buitenboordmotor. Wij met de diesel er achteraan. Er werd 12 knopen wind voorspeld, maar helaas. Eigenlijk geen barst wind en die 3 knoopjes dan ook nog van achteren. Dus elk uur weer 1,7 liter diesel verstookt…. Ook werd het nog mistig, dus een klein wereldje. Op de AIS-transponder vertrouwen we. Andere schepen kunnen ons zien en omgekeerd. Ook de radar aangezet, maar tot onze schande……. We weten eigenlijk nog steeds niet goed hoe deze precies werkt, ondanks onze uitgebreide instructie van Peter. Maar inderdaad, dat is alweer even geleden. Moeten we toch weer eens oppakken!

Onder de kust klaarde het op. Mooie tocht naar binnen naar Flekkefjord. Aangemeerd in het kanaaltje naar de brug in Flekkefjord zelf. De eerste nacht gratis! Dat komt goed uit, we blijven maar één nacht.

Flekkefjord heeft zo’n 9.000 inwoners. In het oude deel bijna allemaal oude houten huizen. Heel veel bloemen; prachtig! Als je op zondagavond om 09:00 uur door Flekkefjord loopt, zie je echt helemaal niemand. Zo’n houten stadje, als daar brand uitbreekt? Bij de oude panden in Bergen zagen we aan de buitenzijde een sprinklerinstallatie….

Donderdag 12 juli ’18 ; Utsira – Egersund

We hadden toch een beetje ‘haast’. Na vandaag werd er twee dagen storm voorspeld en nog twee dagen op dit eiland te liggen? Neen! Naar Egersund is het 75 mijl en de wind zou tegen de avond toenemen. Dus vroeg vertrekken. Om ½ 6 ging de wekker, douchen, ontbijten, gribfiles downloaden, warme kleding aan (mist), koffie en gaan.

De smalle doorgang naar zee op de motor en op zee de zeilen omhoog. Met 14 knopen ging dat prima. Rob stelde zelfs voor om de genua maar te hijsen, maar dat voorstel haalde het niet……. Oké, toen ging Rob maar ff slapen. Na een uurtje woei het al 25 met uitschieters naar 29 knopen. We liepen tegen de 10 knopen. Houden we de boel zo heel? We moesten met de hand sturen, om ons schip goed op koers te houden. De genua maar ingerold. Dat liep een stuk rustiger en toch nog zo’n 7 knopen.

De wind nam verder toe tot 33 knopen. Dus maar meteen 2 rifjes gestoken. Dat scheelde ook weer behoorlijk. De windgolven namen in hoogte behoorlijk toe. Hoe hoog waren die golven eigenlijk? Moeilijk in te schatten. En achteraf in de kroeg met een pilsje in de hand…. Helemaal niet meer. Mijn schatting maak ik als volgt: Zittend op de kuipbank (hoge kant) is mijn ooghoogte 2 meter boven de zeespiegel. Daar komt nog wat helling bij. Als de golftoppen boven de horizon uitkomen, dan is de golfhoogte tenminste 2 meter. Vandaag kwamen de golven zeker boven de horizon uit en de brekers daar nog bovenop. Dus hoge golven.

We overwogen nog even om Stavanger maar binnen te lopen, maar dit voorstel werd met algemene stemmen verworpen. We zijn toch geen mietjes……?? We probeerden wel wat dichter onder de kust te komen, omdat we op de gribfiles gezien hadden, dat de windsterkte nabij de kust behoorlijk afneemt. Dat klopte. Op zo’n 5 mijl van de kust hadden we nog maar een comfortabele 25 knopen wind.

De haven van Egersund heeft 2 ingangen. De geadviseerde grote zuidelijke en de smalle, westelijke tussen rotspunten door. De westelijke wordt afgeraden bij veel wind, maar na 70 mijl ook nog een stukje omvaren…… Prima te doen met de plotter voor je neus. Elk rotsje zie je op de elektronische kaart en ook ons schip ‘beweegt’ over de kaart.

Een prachtig fjord voeren we door. Mooie klassieke rode en witte huizen en heel veel schiphuizen. De motorboten scheurden ons aan alle kanten voorbij. Aan het einde van dit vaarwater de zeilen gestreken en onder de 22 m hoge brug door. Na een mijl linksaf de haven van Egersund binnen. De eerste steiger is een gastensteiger. Morgen noorden wind, dus er omheen en met de kont naar de steiger.

Egersund is voor Noorse begrippen een grote stad. 10.000 Inwoners en de grootste visserijhaven van Noorwegen, qua visaanvoer. Hier moet toch een goed (vis)restaurant zijn. Ja hoor, het ‘KRO’ restaurant. Voor ons een beetje vreemde naam voor een restaurant…….. Uitstekend gegeten en de bemanning van het Noorse zeiljacht wat voor ons zeilde herkende ons en het werd dan ook een erg gezellige avond…..

In slaap komen was die avond na zo’n intensieve zeildag geen probleem. En de volgende dag ook nog uitslapen…

Twee rustdagen in het verschiet, omdat er storm werd voorspeld. Dat vonden de andere jachten ook, dus niemand vertrok. Dus Joke wassen en Rob een beetje klussen. Aan onze steiger lag ook een Nederlandse solozeiler Joost met een kleine Grinde (Deens zeilscheepje) van zo’n 6,30 m lang. Daarin was hij bezig met een rondje Noordzee: langs de Engelse kust naar de Orkney’s, toen een oversteek naar de Shetlandeilanden en nu via Zuid-Noorwegen terug naar zijn thuishaven Lelystad. En dat allemaal in zijn uppie…..

Ook nog een wandeling gemaakt naar de top van de Varberg. Mooi uitzicht op de stad.

Woensdag 11 juli ’18 ; Mosterhamn – Utsira

Utsira is een eilandje voor de kust van Noorwegen en ligt op onze route naar het zuiden. Toch al een beetje Atlantische Oceaan… Een tochtje van maar 30 mijl….

Boodschappen gedaan en maar weer even diesel getankt. Strak blauwe lucht. Om 11:00 uur vertrokken. We hoopten vandaag vooral op wind, want al die draaiwinden in die fjorden, waren we wel een beetje beu. De Hardangerfjord is hier erg breed en de omliggende bergen laag. Dus wind wordt niet tegengehouden… Maar ’s ochtends is de wind always minimaal, dus nu ook weer.

’s Middags trok de wind aan tot 14 knopen, bakstag. Dat begint erop te lijken. Prachtig zeilen in het zonnetje, maar de horizon ‘verdween’….. mist! De laatste 2 uur zeilen in de mist, met 25 knopen wind, maar wel met bakstag. Meteen koud en klam, dus goed aangekleed en ons oriënteren, hoe Utsira aan te lopen.

Het eiland is niet zo groot, zo’n 2 x 3 km. Maar wél twee havens, de zuidelijke en de noordelijke. Onze keuze is met de wind uit het noorden is niet moeilijk, de zuidelijke haven. Op de plotter alle rotsen, onder en boven water gelokaliseerd. Moet lukken.

Het strijken van het grootzeil met 25 knopen wind geeft best veel geklapper. Er lagen al twee zeiljachten. Onze eerste indruk van het eiland: kaal, koud, triest, verlaten en mistflarden over het dorpje. Ik stel me zoiets voor bij de Falklandeilanden, alleen daar lopen blijkbaar ook nog heel veel schapen….

Aan de kade met de kop in de wind tegen de autobanden aan, geholpen door de bemanning van het Noorse jacht. Ons ankerbiertje hadden we wel verdiend, maar voor mij werd het een Berenburg…

Gewandeld over het eiland. Volgens de keurige toeristeninformatie zou er een restaurant zijn, midden op het eiland, maar helaas. De huizen zijn volgens ons vooral vakantiehuizen. Te sjiek voor lokale vissers.

Dinsdag 10 juli ’18 ; Sundal – Mosterhamn

Vandaag is het plan om 32 mijl te varen naar de uitmonding van het Hardangerfjord. De wekker al om 7:30 uur gezet. Nu is de lucht al staalblauw. Meteen de korte broek aan….

Nog even langs de prachtige waterval, de Furebergfossen. De voorspelling: 6 knopen wind, NNW en onze koers ZW. Dat moet toch een beetje te zeilen zijn? Helaas, we hebben 3 knopen ware wind en de richting? Werkelijk van alle kanten, maar meestal pal van voren. Dan maar weer oefenen in het motorboot varen…. Ach en regelmatig insmeren en genieten van de prachtige vergezichten.

Op zo’n 8 mijl voor ons eindpunt voeren we langs Leirvik. Bekend van onze heenweg. Nu  begon het een beetje te waaien. Grootzeil omhoog! Helaas van korte duur en de wind draaide weer naar pal tegen. Maar iets verderop lijkt er meer wind te zijn, zelfs brekers…. Inderdaad we hadden plotseling tot 25 knopen wind en dan bakstag. Dat is zo’n windkracht 6…. Dus we scheurden met een kleine 9 knopen door het water. Jammer dat de haven van Mosterhamn naderde.

Een prachtige natuurlijke haven. Leuke huisjes. Aan een ponton was nog één plekje voor ons, met stroom. In de havengids stond dat er een café aan de haven zou zijn, maar van een local hoorden we: gesloten. Dus maar weer in onze diepvries gedoken. Gehaktballen met gemengde groente en rijst.

Zondag 8 juli ’18 ; Botnen – Sundal

’s Morgens bewolkt, dus niet te vroeg weg. Nog even een foto gemaakt van de mooie waterval met de ‘bluePassion’ varend op de voorgrond. Rob met fototoestel in de bijboot.

De wind. De voorspelling was NNW. Het eerste deel van het Hardangerfjord loopt ZZW. Ondanks de ‘fjord-werking’ moet dit toch te bezeilen zijn. Met de fjord-werking (zelf verzonnen kreet) bedoel ik, dat de wind de neiging heeft om altijd het fjord in of uit te blazen. Maar helaas: pal tegen de wind in met zo’n 17 knopen. Dan maar op de motor. Maar halverwege draait de fjord iets naar het  ZZO’n dan moet het toch zeker lukken…….. helaas….

Is het nu ’de’ of ‘het’ fjord? Gelukkig geeft Van Dale hierop een antwoord. Mag allebei….

Toen naar bakboord uit het Maurangsfjord in naar Sundal. Ja, eindelijk, maar nu de wind van pal achter. De genua uitgerold en de motor uit. Rustig naar de ‘Furebergfossen’ gedobberd. Fossen is in het Noorse woord voor waterval. Dit is een spectaculaire waterval, door zijn breedte van 70 m en het laatste deel valt vanaf een hoogte van 80 m. Het water komt van de gletsjer de ‘Folgefonna’. Ik schat in, dat fonna het Noorse woord is voor gletsjer…….

Weer heel veel foto’s gemaakt vanaf het water. Door gezeild naar Sundal. Toen we de camping, waar aanlegsteigers zijn, naderden, herkende ik het. 2 Jaar geleden met Jelle reden we op de motor hier langs. Jelle dwars zittend op zijn motor en wijzend. Dat betekent: Rob sla dit beeld ff op, dan vertel ik je e.e.a. als we straks stoppen. Een paar jaar geleden lagen ze daar ook met hun zeilschip de ‘Mecon’. En dan kun je mooi wandelen naar de gletsjer. Oké dacht ik toen, maar nu waren wij er ook…

Een betonnen drijvend ponton met autobanden aan de zijkant. Wel pal op lagerwal, maar redelijk beschut en de wind neemt altijd ’s avonds af. We hebben een plank aan boord en die hangen we tussen de autobanden en onze stootwillen. Perfect!

Ons budget voor ‘uit-eten-gaan’ maken we in Noorwegen niet op…. Is Noorwegen dan zo goedkoop? Neen, dat niet, maar het komt maar zelden voor, dat er een restaurant op loopafstand van de boot is. Maar eten aan boord is ook geen straf. Een blikje goulash van de Jumbo, doperwten er doorheen en dan met rijst. Oh ja, de rijst garen we altijd na in onze ‘hooikist’. Het warme pannetje met rijst onder ons dekbed en dan flink toestoppen. Werkt!

Nog even met Jan en Els gebeld. Een oom van Joke, die dit jaar bezig is met z’n 100^ste levensjaar in te vullen, dus we moeten wel horen, of het nog allemaal goed gaat! Want dat feestje gaat volgend jaar wél door!

Vanmorgen bewolkt, zoals gebruikelijk. Met een Lupa (lunchpakket) in onze rugzak; de wandelschoenen aan en achteraf gezien…. Véél te veel kleren aan…… gewandeld naar de Folgefonna (gletsjer) die vanaf onze boot te zien is.

We moesten wel even onze zeebenen laten acclimatiseren tot wandelbenen. Een prachtige tocht naar boven langs de ‘Bondhuselva’, de bergbeek die in Sundal de fjord in stroomt. En de zon brak door, dus fleecejasje uit en iets later toch ook maar de trui. Gelopen tot het meer. Prachtig uitzicht op de Folgefonna-gletsjer.

Een vriendelijke Noorse mevrouw liet ons op haar telefoon een foto zien van dezelfde  gletsjer, twee jaar geleden. Moeilijk te schatten, maar we konden zien dat de gletsjer toen nog heel veel groter was. Jammer dat alleen Trump nog gelooft dat dit niets te maken heeft met de manier waarop wij mensen met  deze aarde omgaan…………

In het meer waren jongelui aan het zwemmen. Hoe koud is het water? 7 Graden schatten ze in. Jammer dat we onze zwembroeken ‘vergeten’ waren………

Zaterdag 7 juli ’18 ; Norheimsund – Botnen

De nachtclub in Norheimsund, tegenover onze aanlegsteiger, ging zeer luidruchtig door tot 3 uur in de vroege ochtend. Joke niet veel geslapen en voor mij? Ach, héél soms is het een voordeel dat je doof bent. Niets gehoord…..

’s Ochtends, zon maar een fris windje. En het goede nieuws: de wind is 180 graden in ons voordeel gedraaid, dus misschien kunnen we de smalle Fyksesundfjord wel naar binnen zeilen? We hebben deze smalle fjord uitgekozen, om een beetje het ‘fjord-gevoel’ te krijgen. In onze beleving is dat een smal vaarwater met steile bergen om je heen. Hier klopt dat helemaal. Ook nog onderweg een prachtige waterval.

Aan het eind van deze fjord het gehuchtje Botnen. Letterlijk 10 huizen en een gastensteiger met stroom = morgenochtend Nespresso…. Met een Noors mega motorjacht en een zeilende Duitser is deze steiger wel vol…. De havenmeester is een prachtig publicatiebord met het tarief: 10 Euro / 24 uur met het verzoek dit geld in een enveloppe in de bijbehorende brievenbus te doen. Doen we…

Prachtige wandeling. En als diner, hadden we nog een pizza in de diepvries, met ijs toe… Met een prachtig uitzicht op een nu windstille fjord. Alweer een Kodak-moment…..

Vrijdag 6 juli ’18 ; Uskedalen – Norheimsund

Hier begint voor ons het Hardangerfjord. Is in totaal 170 km lang en gemiddeld ruim 700 m diep en 2 – 10 km breed. Omgeven door hoge bergplateaus, waarop we al sneeuw hadden gezien. We hebben eigenlijk nog geen goed idee, wat ons te wachten staat.

’s Morgens was het koud en bewolkt. Dus thermo aan, zeillaarzen…… Maar na een half uurtje brak de zon door en de wind van achteren. Al snel via spijkerbroek naar een korte broek en T-shirt. ’s Middags werd het  23 graden en dan zeilen voor de wind….. prima uit te houden.

Het uitzicht onderweg is prachtig. De kustlijn vol met roodbruine huisjes en schuren, huizen vaak wit. Watervallen en sneeuw op de bergtoppen aan de noordzijde. Het lijkt wel een beetje op varen op één van de meren van Zwitserland.

En druk? Ik geloof dat we die dag 10 plezierbootjes gezien hebben, maar wel veel vrachtschepen. Met zo’n 6 knopen zeilden we door dit prachtige gebied. Dan weer eens aan de wind, dan weer voor de wind en dan even later weer pal tegen de wind in. Dan de genua in en de motor erbij. Maar even later weer 18 knopen wind, bakstag. Volop genieten.

De bedoeling was, om naar Herund te zeilen. Daar zou een gastensteiger zijn, waar we in gedachten aan de lijzijde al een plekje gereserveerd hadden. Volgens onze havengids een dorpje waar je streekproducten kunt kopen, uitstekende pizzeria. Dus wij de motor aan en zeilen naar beneden. Maar helaas, de gastensteiger was een vingersteiger geworden en alleen nog plaatsjes vrij, pal op lager wal. Met 10 km water voor de deur en 18 knopen wind….. dat is geen goed idee.

Het was intussen al half zes. De zon scheen nog wel, maar de wind wordt dan fris. Geen zin meer om de zeilen te hijsen en te moeten kruisen, dus op de motor naar de overkant naar Norheimsund. Het spetterde zout buiswater. Jammer van ons ‘schone’ zoete schip.

Een uurtje later waren we er. Nog één prachtig plekje aan de gratis gastensteiger. Geen stroom, maar dat is voor ons geen probleem. De volgende morgen kunnen we nog heerlijk warm douchen bij ons aan boord. Opgewarmd door het koelwater van de motor.

Na ons gebruikelijke ‘ankerbiertje’  het stadje maar eens bekeken. Zo’n 2.500 inwoners, maar die wonen vooral om het dorpje heen. We hadden van onze buurman al gehoord, dat er vanavond een ‘muziekfestival’ zou zijn  en een nachtclub tegenover ons. Zou er een restaurant zijn? De muziek was al begonnen. Noorse hardrock en toegang betalen, dus niets voor ons. Dus de Chinees bezocht. De Chinese dame doopten we al snel om tot juffouw mier.. Tuut-tuut-tuut…… alles snel. Praten, rende door de zaak, terwijl we op het laatst de enige klanten waren. Maar prima gegeten.

Donderdag 5 juli ’18 ; Hjellestad – Uskedalen

Wakker worden, maar mistig weer en motregen. Dat zijn we hier niet gewend. De weersvoorspellingen waren goed. Betere weerside aan een Noor gevraagd. Die adviseerde: www.yr.no Die website gaf aan, vanmiddag droog en af en toe een zonnetje. Dus maar even naar de supermarkt gewandeld.

Om 12:00 uur de zeilen omhoog. De wind trok aan tot 14 knopen uit het westen. Bakstag wind, dus de gennaker omhoog. Een keurige 6 knopen over de grond. Nu is 6 knopen eigenlijk te hard om te vissen, maar niet geschoten…. Dus de hengel uit. Met 4 groene veertjes, met haak… Na een halfuurtje riep Joke: “Je hengel maakt zo’n herrie, een vis?” Ja hoor… geen grote, maar toch. Onder gennaker een vis binnenhalen met 6 knopen voorwaartse snelheid is niet eenvoudig. Dus de motor aan en vol in z’n achteruit………. Dat ging beter. Schepnet erbij en de hamer, met een nylon kop, anders doet het zo’n pijn voor het arme beestje….. We hadden geen idee wat voor een vis het was, maar de volgende dag zagen we in de supermarkt zo’n zelfde vis liggen. Een makreel.

Prachtige zeiltocht. Door een fjord is het wél met de motor aan. Dan komt de wind elke keer van een andere kant. Hoewel, is het wel een fjord? Even wiki geraadpleegd. Wat is eigenlijk een fjord? Een inham in een bergachtige kust met steile wanden en ooit door een gletsjer uitgesleten. Oké, dat laatste is nu moeilijk te controleren…..

In Uskedalen aangelegd in de jachthaven. ‘Druk’….. de Noorse vakantie is begonnen….. Een Noor liep wat doelloos rond met zijn 220 V-kabel in zijn hand. Tja, alle stopcontacten bezet. Met onze splitter brachten we uitkomst voor hem. ‘Wat an invention…’ sprak hij.

Het dorpje Uskedalen heeft 800 inwoners. Maar de bebouwing ligt erg verspreid langs de zee. Een keurige haven. Een kerkje. Wat ons opvalt in Noorwegen: niemand doet iets op slot, behalve de kerken. In de meest verlaten dorpjes, kerk op slot. En dat is in Europa toch niet gebruikelijk volgens mij…

Een mooie supermarkt, een bloemenwinkel en een grote camping. Het hotel/restaurant aan het water, staat te koop en is leeg.

Maandag 2 juli ’18 ; Bakkasund – Hjellestad

Nog steeds prachtig weer. Wat een genot. Ook Karienke en David hebben hun zeilpakken nog steeds niet gebruikt. Ik zeil nu al 4 dagen in korte broek en T-shirt. En dat in Noorwegen. Soms een trui er over aan en uiteraard, onder het zeilen, allemaal ‘always’ een reddingsvest…….

Het valt ons op: ook Noren hebben altijd een reddingsvest aan. Bv in zwembroek maar wél met reddingsvest aan! En het duurt gewoon een dag, voordat de Noren echt ‘ontdooid’ zijn. ’s Morgens gezellig gekletst met mensen, waar je gisten nog over struikelde, maar helemaal niets zeiden……

Het plan was om naar Hjellestad te zeilen, naar een nieuwe marina. Vertrek om 11:45 uur. Prachtige zeiltochtje. Mooie huizen langs de oever. Hier staat voor een kapitaal aan vastgoed!

De navigatie. Volgens de plotter heb je de goede koers te pakken en dan zie je, dat je recht op een eiland afkoerst. Daar moet toch een doorgang zijn. Kom je dichterbij op een kleine mijl afstand, dan zie je ineens de doorgang. Geen wonder, dat elk bootje, groter dan een bijboot, een radar heeft. Met een beetje mist, zou je hier zo verdwalen….

In de nieuwe marina aangelegd. Zoals gebruikelijk, geen havenmeester te ontdekken. Wel een verkoopsteiger voor nieuwe motorboten en Elan zeiljachten. Maar alles gesloten…. De haven ligt wél op lagerwal en het tocht behoorlijk. De watertemperatuur is 15 graden…. Dus een uiterst frisse wind.

We besloten uit te wijken naar de haven om de hoek. Daar lagen we afgelopen week ook, bij de zeilvereniging van Bergen. Heerlijk beschut. Ook heel dicht bij de luchthaven van Bergen, wasmachine, kortom helemaal top.

’s Avonds op verzoek van de kleinkids pizza’s van dr Oetker. Zijn goed binnen te houden…. De ervaring leerde; twee pizza’s boven elkaar in de oven, dat werkt niet. Oké, dan maar stuk voor stuk in de oven, we hebben de tijd…

In de jachthaven lagen nogal wat schepen, die net terug kwamen van de zeilwedstrijd Bergen – Shetlandeilanden – Bergen. Leuk om hun ervaringen te horen.

Dinsdag om 17:30 uur vliegen onze opstappers terug naar Nederland. Joke intussen vier wassen gedraaid. Inclusief alles aan de zeereling en in de droogtrommel. En wat ons vooral aanspreekt: alles hier gratis! Waar je in NL al snel € 5 per wasbeurtje betaalt, zit het hier bij het havengeld in….. En het havengeld is hier ook redelijk: voor een nachtje € 25. Incl water, stroom, douches en dus ook wassen, uiteraard met waspoeder van de jachthaven….

Wat hier in Noorwegen echter schaars is: havenmeesters m/v. Oké na 3 weken Noorwegen één ontmoet in Bakkasund. Hier in de verenigingshaven moesten we ook weer via internet betalen. Maar enige controle? Niets. Joke had de vorige keer in deze haven per ongeluk voor 2 nachten betaald, terwijl we maar één nacht gebleven waren. Oké, dan betalen we nu maar voor één nachtje minder… Geen probleem, geen controle… Vandaag de eerste buitenboordmotor gezien met een hangslot eraan…. Als we Noren in de jachthaven aan boord zien komen, dan zien we hun schuifluik eenvoudig open trekken. Niets hier op slot. Heerlijk als je zo kunt leven……..

Met een taxi vertrokken David, Karienke, Julian en Tobias de volgende dag dinsdag 3 juli om 15:00 uur naar de luchthaven. Wat een fantastische week hebben we met z’n zessen gehad. Wat een fantastische weer. De zon van de Middellandse zee, maar de temperatuur wel wat lager. Zwemmen? Alleen David was zo stoer, maar die duikt ook in Kazachstan in een wak in het ijs……

De taxi keurig op tijd. Zes uur later waren ze alweer in de Gondel in Lelystad.

En wij? Eerst maar een glaasje wijn genomen. Want onze wijnvoorraad bij de schroefas moet wél op. De pakken van 3 liter heerlijke Merlot, die we bij ons hebben kosten bij de Aldi in Lelystad een kleine € 10. Hier een dikke € 40…… Dus die moet wél op…..

En wat gaan we doen? Welke kant op. De aantekeningen van René Vleut er weer bij genomen. Komende week mooi weer en de wind uit west tot noord. Oké, dan de Hardangerfjord in. Met westenwind kunnen we in dat fjord misschien wel een beetje zeilen, hoewel Jelle voorspelde al: in de fjorden alleen met een oliezeil……

Woensdag hebben we grote schoonmaak gehouden. Het voordeel van hier nergens een havenmeester is, de boot lekker afspoelen met zoet water. Dat was wel nodig, want zeewater gespetterd op het dek en dan de zon erop….. dat wil wel.

Zondag 1 juli ’18 ; Kvalvag – Bakkasund

Zondagmorgen in Kvalvag. Rust & stilte. De kids sliepen uit tot 9:00 uur. De bimini uitgeklapt en heerlijk ontbijten in de kuip. De volwassenen namen nog maar een extra kopje koffie en de kinderen met waterpistolen op de kant spelen. Om 12:00 uur voeren we het zeegat uit…

Eerste stuk voor de wind. Met nog geen 9 knopen wind schiet dat niet echt op, dus de Yanmar erbij aan. Het prachtige uitzicht is moeilijk te beschrijven. Eilanden, waar overal wel een huisje op staat. Prachtige natuur, maar ook hier vreselijk veel visfarms.

Hier varen we langs de buitenste eilanden van Noorwegen. Tussen de eilanden door, zien we de Atlantische Oceaan. Hier kan het best spoken, maar vandaag gelukkig niet.

Zeilen- en motorzeilen tussen de vele eilanden door. Als je zou moeten navigeren zonder een plotter, dan is dat geen eenvoudige zaak. Om 14:15 uur aangelegd in Bakkasund. Op een schiereiland staat een keurige supermarkt en daar omheen drijvende steigers. Alles keurig voor elkaar. De supermarkt voor Noorse begrippen hypermodern; op zondag zowaar open. En de boys zagen al kinderen met een ijsje lopen….

De Noren, best wel een vriendelijk volkje. Maar op de steiger een lijntje aanpakken, als je aan komt varen? Neen, dat zit er niet in. Een sociaal praatje maken? Oké, na een uurtje of twee…, dan komen ze een beetje los. De uitzonderingen daargelaten….

David, Julian en Tobias werden er op uit gestuurd met bijboot om voor het diner grote vissen te gaan vangen. Het schepnet is groot genoeg, daar ligt het niet aan. Na een half uur ‘intensief’ vissen, helaas…… Ik stond al klaar met een grote koekenpan…

Dus plan ‘B’….. Even later kwam er een sportvisser aanvaren. Wij: “Iets gevangen?” Ze hielden een hele grote vis omhoog. David en ik daarop af. Heel aardige mensen. Ze vroegen, willen jullie een paar visjes? We kregen 3 joekels van zo’n 50 cm lang. Iets van kabeljauw. “Wij hebben wél een paar blikjes Heineken voor jullie gevangen…” was onze reactie op hun gift. Het bleken Litouwers te zijn uit Kleipeda, die al 8 jaar in Noorwegen wonen. Wij met de ‘bluePassion’ waren daar 6 jaar geleden, dus een gezellig gesprek.

Joke de drie vissen schoongemaakt. Iets van witvis, kabeljauw…….. op de Cobb heerlijk alle drie gegrilld… Smullen! Verser kan het niet.

Zaterdag 30 juni ’18 ; Kolbeinshamn – Kvalvag

Om 11:30 vertrokken. Weinig wind. Bakstag wind en 8 knopen wind. Na een enthousiaste zeilpoging toch de motor er maar bij aangezet. We voeren vlak langs een visfarm. De visjes werden net gevoerd. Door een drijvende slang gaat het vissenvoer naar het midden van het cirkelvormige bassin en daar met een soort tuinsproeier spuit het voer in het rond. En de zalmen maar springen naar het voer.

De visfarms bestaan uit vele ronde drijvende ‘kooien’, die in de zee verankerd liggen en waar vissen in opgekweekt worden. Dit is een soort drijvende ring met een diameter van zo’n 100 meter waar verticaal netten onder hangen en  boven de bodem een afsluitend net. Dus een met netten afgesloten stukje zee, waar bv zalmen in worden opgekweekt. Hoe sneller de zalmen groeien, hoe meer winst. En als de ‘juiste’ hormonen ook nog eens worden toegevoegd, dan is het helemaal bingo.

De grootste leverancier wereldwijd van dit vissenvoer is de Nederlandse firma Nutreco en dat is weer een stukje van SVH. En SHV is weer van de familie Fenter van Vlissingen. En die varen hier rond met hun mega zeiljacht en zo is de cirkel weer aardig rond….

Geen idee, of de echte Noorse (wilde?)zalm nu uit zo’n kweekkooi komt, of toch uit de open zee wordt opgevist.

De wind begon rustig. Maar wéér kruisen = wél zeilen! Dus bij 18 knopen wind toch maar rif in grootzeil getrokken. Prachtig door de golven heen! We moesten om een ‘kaap’ heen. Daar toch wat schuimkoppen. Dan trekken we nu rif no. 2 er ook maar in. En de kleinkinderen? Waren heel erg druk bezig om in de kajuit een hut te bouwen. Mogen we nog een slaapzak gebruiken? Prima, wij zijn aan het zeilen. David genoot als echte zeiler…. We zeilden intussen wel – bijna –  op de Atlantische oceaan! Nog ff doorzeilen en we zitten op de Shetlandeilanden.

Onder een hoge brug door van 30 meter, voeren we door een smalle doorgang, de haven van Kvalvag binnen. De dames hadden deze mooie aanlegplaats ontdekt. Heel klein haventje. We lagen aan de kade achter een vissersboot. Op de kade, zittafels en stroom en een brievenbus om het havengeld in te doen. We waren alweer de enige plezierboot.

Het dorp. Helaas toch wat vervallen pakhuizen aan de kade. Van een local hoorden we: hier wonen nog 20 inwoners, die leven van de visserij (visfarms) en de olie-industrie. We bezochten de begraafplaats met graven vanaf ongeveer 1850.

Vrijdag 29 juni ’18 ; Godoysund – Kolbeinshamn

Zo rustig als we gingen slapen, zo werden we ook wakker. Stilte en rust in onze eigen baai, voor anker…. Perfect ontbijtje met gebakken eieren met spek. Nog ff met de bijboot een rondje met de kleinkids.

Alweer mazzel. Zon en een leuk windje. Van 12 tot 20 knopen wind. Prachtig kruisen tussen de eilanden door. Wat een vaargebied!

Kolbeinshamn zag er in de havengids leuk uit. Daar gaan we naar toe. Een swimming beach en een drijvend café. Dat zagen we wel zitten, maar de havengids is van 2012 en helaas het zwemstrandje was er niet meer en het drijvende café ook niet. Nu is het de ‘basis’ van vele boten voor de visfarms.

Wél prachtige drijvende pontons, met stroom en op de kade ook nog een slang met drinkwater. Ook hier ontbrak een havenmeester, of enige betaalmogelijkheid. Prima locatie dus…..

Hele mooie (2^de?) huizen om deze baai heen gebouwd. Een mooie wandeling gemaakt. David ging na de wandeling heel stoer zwemmen, als enige. Na het eten, de vouwfietsjes op de kade. David en Karienke op de fiets naar de supermarkt. Maar 3 km, maar wel bergje op en bergje af…… Ze kwamen met heel veel boodschappen terug! En opa en oma waren ‘druk’ met oppassen op de kleinkinderen. Ach, die sliepen meteen….

Donderdag 28 juni ’18 ; Hjellestad – Godoysund

Opstaan met z’n 6’n duurt wel wat langer dan wij met z’n tweeën. Ontbijten, een stukje roeien met onze opblaas-bijboot met de kleinkinderen; ‘baby-bluePassion’. De dames hebben verzonnen: Zeilen naar een hotel, waar je kunt aanleggen en dan ’s morgens ontbijt in een houten hutje aan het water. Strak plan, maar de telefoonlijn naar het  hotel gaf ..… helaas. De lokale VVV gebeld…. Hotel gesloten!

Prachtige zeiltocht door de Noorse scheren. Wind en volop zon! De dames hadden weer een route uitgekozen pal tegen de wind in, maar kruisen; dat is pas echt zeilen!

Ook hier weer een smalle doorgang tussen rotsen door. Zachtjes op de motor voorwaarts. Eenmaal binnen, aan stuurboord het hotel. Inderdaad volop dichtgetimmerd…… Maar iets verderop aan bakboord een perfecte ‘lege’ privé-baai. Dus wij ons vooranker daar laten vallen.

David en Julian voeren met een lange lijn,  met onze bijboot, naar de kant, om de achterkant van ons schip aan een boom te knopen.

Daar lagen we in onze eigen ‘fjord’ in Noorwegen. Pilsje/wijntje in de hand. Heel langzaam ging de zon onder en we genoten volop! Dit is ons echte ‘Noorwegengevoel’. Samen, met kinderen en kleinkinderen genieten.

Woensdag 27 juni ’18 ; Bakervagen – Hjellestad

Prachtig weer. Onze Yanmar-dieselmotor: starten en lopen! Onder de brug door naar een dieselpomp. Zeil omhoog en een prachtige zeiltocht. 9 Knopen wind. Een prima begin voor de kleinkinderen. De kids vinden het prachtig, maar vooral het ‘binnen’ spelen……

De jachthaven in Hjellestad. De zeilen naar beneden en door een uiterst smalle doorgang, tussen rotsen door, naar binnen. Verrek, er staat ook een stalen staak precies midden in de doorgang. Moeten we daar aan stuurboord of aan bakboord langs? We kozen voor stuurboord. Heel zachtjes varen met één oog op de dieptemeter. 5 Meter diep…..

De verenigingshaven van de zeilvereniging Bergen. Alles dik voor elkaar! Drijvende vingersteigers. Een grote groep kinderen kregen zeilles. Toen we langs een groep kinderen liepen, stapte één meisje naar voren en zei: “Ik hoor dat jullie ook Nederlands spreken. Wij wonen hier al lang en nog twee jongetjes in deze groep spreken ook Nederlands”. Je komt ze ook overal tegen…

Maandag 25 juni ’18 ; Strusshamn – Bakervagen Florvig

Om 08:00 uur belde Joke met dhr Yanmar, nabij Bergen. Vriendelijke man. Kom met jullie schip hier maar ff heen. 5 Mijl varen, dus dat ging snel. En de motor startte vanmorgen uiteraard perfect……

Fijn dat een ieder hier prima Engels spreekt. Jong en oud, van het meisje in de supermarkt tot alle mensen van de Yanmar dealer.

De monteur kwam tot de conclusie: nieuwe startmotor met de solenoïde erop… Bestellen in Oslo en als ze die daar niet hebben, bestellen we gewoon bij Yanmar Europa. En waar zitten die? In Almere, industrieterrein De Vaart. Honderden  keren langs gereden…….. En hoe lang moet dat duren? Morgen is een nieuwe uit Nederland hier in Noorwegen…… Klinkt goed!

Oké 500 piek. Zoals ik vroeger al tegen mijn kinderen zei: “Waarom kies je niet voor sjoelen als sport, ipv zeilen?”. Dasz een stuk goedkoper…!”.

Om 6 uur ’s avond stopte er een taxi voor de boot. David en Karienke met hun kinderen, Julian en Tobias. Die gaan ons een week aan boord vergezellen. I.p.v. met z’n tweeën aan boord, nu met z’n zessen. Stofzuigerzakken mee, Tony’s Chocolonely, chocoladevlokken, chocopasta, enz. Alles heeft z’n plek aan boord weer gevonden.

De ‘bluePassion’ voor de kids ’s nachts maar wat extra ‘donker’ gemaakt, want om 11:00 uur ’s avonds gaat de zon pas onder en om 4:00 uur komt hij weer op…. Maar ’s morgens bleven de kinderen keurig slapen tot halfnegen….

Ontbijten met z’n allen en toen wandelen naar de bushalte. Dagje Bergen stond op het programma. Prachtig zonnig weer. Dat hadden ze voor de hele week beloofd. Voor de zekerheid nog even naar Yanmar Almere gebeld. Is de startmotor echt gisteren door jullie verstuurd? Ja hoor, gisteren met de expresservice naar jullie toe…… en komt vanmiddag bij jullie aan. We zijn benieuwd…

Het weer. Onze eerste week in Noorwegen hadden we een mooie tocht, maar het weer beslist niet! Elke dag toch wel een paar buitjes. Tja in Bergen valt per jaar gemiddeld 2,25 m neerslag en is daarmee de stad van Europa met de meeste neerslag. In Nederland valt ‘maar’ 75 cm regen per jaar……….

Bergen is een mooie Noorse stad. De twee na grootste na Oslo. Bijna 300.000 inwoners, maar wel gebouwd tussen zeven bergen in. De stad is zo’n 20 x 20 km groot. Voor de toeristen is de baai Vagen hét centrum. De mooie houten huizen, vroeger pakhuizen, rond deze haven gesitueerd.

In 1944 voer de Nederlandse vissersboot de ‘Voorbode’, in beslag genomen door de Duitsers, de haven van Bergen binnen met 124 ton explosieven aan boord. Ten gevolge van zelfontbranding ontplofte de hele zooi. Een mooi stukje vuurwerk precies op Hitler zijn verjaardag….. maar er kwamen wel 158 burgers bij om het leven en bijna 5.000 gewonden. Half Bergen werd verwoest en het anker van de ‘Voorbode’ werd later gevonden op één van de bergen van Bergen op een hoogte van ruim 400 m……

Wat een toeristen…. Een hoog gehalte aan ‘bejaarden’ die vanaf de cruiseschepen komen. Alle kleuren van de regenboog. Zelf hadden we ervoor gekozen om hier maar niet met de ‘bluePassion’ aan de kade van Bergen te gaan liggen. Een zeer rumoerige plek, qua herrie en golfslag.

Wel een paar grote zeil- en motorjachten aan de kade. Altijd leuk om te zien. Onze favoriet: de ‘Tulip’ uit Sneek. Een prachtig alu zeiljacht van ruim 26 meter met een hefkiel die het jacht een diepte kan geven van 3,20 m tot 5,10 m. Eigenaar: de familie Fenter van Vlissingen.  Gebouwd bij KM Yachtbuilders, Makkum. Als ik later groot ben………

Bij terugkomst in de haven, lag er al een pakketje van Yanmar uit Almere bij ons aan boord. De nieuwe startmotor……. Ruim een dag na bestellen keurig afgeleverd in Noorwegen.

De volgende dag monteerde Bo André in een klein uurtje de nieuwe startmotor. Nu weer starten en lopen…. Een hele geruststelling. Daarna uiteraard koffie en hij vroeg of we hun ‘botenfabriek’ even wilden zien.

Ja! Er worden in Noorwegen nog maar op twee locaties seriematig pleziermotorboten gebouwd. Hier de Viknes motorkruisers. Een snelle zeer zeewaardige motorkruiser met vele paarden in het vooronder……. Zo’n 70 boten worden er per jaar gebouwd. Een interessante excursie.

Julian, 7 jaar, vermaakte zich uitstekend op onze vouwfiets. Zadel helemaal laag, zodat de zadelpen onder de vouwfiets uitsteekt.

Zaterdag 23 juni ’18 ; Leirvik – Strusshamn

In Leirvik voor de zekerheid toch maar even uitgeslapen. Miezerige dag volgens het weerbericht en qua neerslag is het meestal erger, dan dat er voorspeld wordt…..

Motor starten…….. shit hij doet het niet. Startmotor draait niet rond. Maar al enig vooroverleg gepleegd met onze hulplijn Jordy in Brazilië.. Volgens hem is het de solenoïde, die op de startmotor zit. Een soort relais, die de startmotor zijn stroom geeft. Met een nylon hamer er maar een tikkie op gegeven en ja hoor….. lopen…. Maar volgens Jordy zouden de symptomen van deze kwaal wel eens progressief kunnen zijn…. Dus toch in Bergen mijnheer of mevrouw Yanmar maar even raadplegen. Maar de motor deed het tenminste weer…. Maar voor hoe lang?

Zaterdag, dus ‘druk’ op het water. Ach een beetje regen, daar ligt de gemiddelde Noor niet wakker van. Zeiljack aan en varen….. Wat een huizen langs het water.

Waar gaan liggen? In de stad zelf? Dat is schommelen en herrie. Dan maar op een eilandje vlak bij Bergen, Strusshamn, wat een Noor ons had geadviseerd? Doen we. Er kwam meteen een muziekkorps langs. In het kader van Midsummerfeest. Een serieus korps, maar allen gewoon in hun burgerkloffie. Nog geen geld voor een korpsuniform?

Nog even volop een Yanmar-dealer trachtten te bereiken in NL en in Noorwegen, maar zaterdagmiddag, wat dacht jezelf? Maandagmorgen om 8:00 uur bent u de eerste…….

Maar eerst de zondag nog in Strusshamn. Het dorp heeft een school, een kerk, een supermarkt (dicht) en een chinees restaurant. Geen gezelligheid….

De Volvo-oceanracers naderden de finish in Scheveningen. Wij geen WIFI in de haven, dus onze mobile telefoons maakten overuren… Ff een hotspot maken van onze mobiele telefoon en dan kunnen we tenminste op onze laptop kijken. Wat een spanning. Gaat Bouwe net voor de finish het weer ‘maken’? Veel app’n met zeilvrienden, die ook de race volgden. ‘Nu moet AKZO overstag, anders overzeilen ze de boei…..!!! Ach de beste stuurlui zitten in Noorwegen……

Helaas AKZO werd 2^de en Bouwe 4^de, dus Dongfeng met Carolijn Brouwer werd de grote winnaar… Wat een zeilwedstrijd!

En Max ook nog 2^de…. Wat zijn we toch goed……